fylgdi tær til gravar. Ein stúgvandi full Vesturkirkja, helst yvir túsund fólk, ið søgdu tær farvæl. Eg segði tær farvæl mánakvøldið, tú vart troyttur. Eg segði góða nátt og áðrenn eg var liðugur
Nú deyðsboðini so brádliga vóru eftir okkara vini Ditlev Dam, geva vit okkum á serstakan hátt far um, hvønn týdning ein slíkur persónur hevur havt fyri kirkjuna. Og av tí at tað ikki er long tíð fráliðin
um heimið hjá ommu. Hóast húsini eru smá, hava vit altíð øll somul rúmast har, uttan at geva okkum far um, at tað í roynd og veru er so lítið pláss. Vit minnast øll væl, tá vit sum børn, komu út á Vál at
sokkar, ja, so ornaði hon tað, ofta meðan hon og Petur sótu á songini hjá honum og hugdu eftir eitt nú "Far til fire". Ja, minnini eru nógv og góð, men eitt er gott at vita, og tað er at vit skulu møta ommu
puslispøl, ið fylti alt borðið. Tú sat mangan og arbeiddi við pappírum, men tá gav eg mær ikki rættiliga far um, hvat tað var tú tókst við. So skjótt sum sólin tittaði framm, vóru stólar fluttir út í havan, síggi
fastur segði, hvat hon fór at skriva..... Joey siger jeg vinker op til stjernene hver aften til Far. Far jeg savner dig så meget, ja haldi lívið er so órættvíst, hvíl í friði elskadi Robert, tú verður
Mín elskaða mostir er farin frá okkum og heim til Harran. Tað er ikki til at fata, og tað kennist sera ringt nú – og tá ið so gerandisdagurin kemur, verður tað uppaftur verri. Saknurin verður ringur
saknar - hví falla í fátt? Tá aldri tú unnar tær hvíld ella frið, fæst einki at grógva við tína lið. Far innar í stovuna um hon er trong, og lurta - hon syngur ein stillan song. Hon rúmar tó nakað, sum tú
at eg segði, at eg var glað fyri at babba og abbi ikki skuldu sigla í so lítlum bátum, tí tað var farligt. Tá smíltist tú bara, og segði at eg hevði nógv at vera glað um. Meðan vit síðani gingu í bygdini
siga um Zachariu og hennara lokna verk, at hon gjørdi tað samvitskufult, tignarliga og dygdargott,: “Far inn til gleði Harra tíns og nýt friðin, tú trúgvi og góði tænari, tað hevur tú uppiborið!” Ærað veri
