búskaparvøkstrinum, sigur Súni Selfoss. – Skulu vit einki fáa, tá ið tað gongur væl, nær skulu vit so fáa, spyr formaðurin í Starvsmannafelagnum. Tað er skeivt at áleggja serligar samfelagsskyldur á limirnar í

at halda fram við menningini og hvør veit, um tey kanska megna at fáa hasa næstu stjørnuna eisini, spyr Elsa Maria Olsen. Hon heldur, at tað mest fantastiska við hesum, er at føroyskur matur nú hevur fingið

Atlantsflog og Vága Floghavn, sum bæði eru í almennari ogn, halda fullkomiliga hvør sina kós. Hann spyr tí Poul Michelsen soleiðis: – Verður nakað stig tikið á hesum økinum, so vinnan og feløgini fáa eina

ginni. Men hví skal Rúsan eisini selja tonic at blanda við? Hava vit ikki privatar handlar til tað, spyr Katrin Kallsberg.

m sum skal verða friðhalgaður, tí hví skulu óðalsfólk geva evsta rætt frá sær í bø og haga, spyr hann. Hann heldur, at hetta er serliga galdandi, nú vit síggja avleiðingarnar av tí vaksandi f

ipan javnar jú bæði inntøkur og útreiðslur, skal hon vera rættvís. Og tað er væl endamálið. Ella? spyr Heðin Mortensen. Hann sigur, at Tað er ein sannroynd, at kommunurnar hava ymiskar útreiðslur til

Spurningurin er, um politikararnir vita, hvat teir eru í ferð við at gera. Tað spyr Herálvur Jacobsen, formaður í Lærarafelagnum, á heimasíðuni hjá Skúlablaðnum. Hann sipar til, at nú eru boð komin úr

sjófólk kanska kundu havt sína egnu tryggingarskipan. Men her kunnu vit siga, at tá løgtingsmaðurin spyr í eyst, svarar landsstýrismaðurin í vest, tí svarið hjá Jóhan Dahl viðger ikki møguleikarnar fyri

sunn­u­degi í fýratiárunum, tá ið TB og VB spældu dyst. Nógvar myndir eru í bók­ini frá teirri tíðini. “Spyr okkum, hvør búði her og hvør búði har. Vit vita tað – vit vistu alt um hesa bygd, sum var okkara.

í einari kapping fyrr í OL. Fyrst varð hon góðtikin og síðani vrakað, hvat er tað fyri nakað lort, spyr ein spinnandi óður danskur landsliðsvenjari.