Mikkelsen, sum nú er sjúkrasystir á Barnadeildini, greiður frá, at hon var millum fyrstu sjúklingarnar á Barnadeildini. Hon var tá níggju ára gomul og innløgd fyri lungnabruna. Guðrun minnist, at hon bleiv
leitar vinstru megin miðjuna. Eitt samstarv við Samfylkingina, Vinstrigrønu ella nýggju flokkarnar Bjørt Framtíð og Piratflokkin er á pappírinum eisini ein møguleiki. Framsóknarflokkurin er ein
spinnandi óður og langaði bóltin einaferð so harðliga í borðið, at hann stakk upp til áskoðararnar. Hann gjørdi tað ikki aftur, men eg tapti so dystin. Eg var ikki komin til Prag at spæla ímóti einari
gagnligt at endurskoða. Men Hermann er ósamdur: »Sum støðan er nú, skulu politikarar halda fingrarnar burtur frá øllum, sum ávirkar inntøkurnar hjá fólki til tað verra. Slíkt skal gerast í góðum tíðum«
sum øll uttan ein sjálvur hava lisið, og sum hetta er skrivað á: hesin maðurin er av sonnum eitt narr«. Niðurstøðan hjá La Rochefoucauld er, at sama ger, hvussu vit pynta okkum við vøkrum grundgevingum
fyri í samfelagnum. Peningagávurnar vórðu latnar prestunum, sum so løgdu tær í tær røttu bússurnar. Stundum vóru stórar upphæddir latnar, stundum minni. Millum teirra, sum lótu henda dagin, var eisini
lat meg tí gevast her – sjálvt um hópur av øðrum kundi verið drigið fram. Tær føroysku kanningarnar av kombikki eru farnar fram á Fiskirannsóknarstovuni, har eitt opið, livandi og inspirerandi fakligt
stuttleika sær við á ferðini. Vit flúgva uppi yvir Grønlandi. Síggja fjøllini og veldugu ísfløturnar millum fjallrøðirnar úti við strendurnar í eystan og í vestan. Jøklar, ið rukkast og glíða høgt ella
árum síðani. Hinvegin tykist hann tó allíkavæl, at hava ta fatan, at bara frisørsalongirnar, kioskir-nar, pizzacaféirnar, hýruvagnarnir og krambúðirnar við yuppie-klæðum í Havn ganga strúkandi, so vaksa trøðini
tilfeingi, hví skal tað so taka fleiri ár at seta ressourcir av, til at geva teimum teir bestu karmar¬nar, so tey eru før fyri at skapa milliarda¬fyri¬tøkur, ið vit kunnu vera stolt av? Um ein føroysk bygd
