happing - og heilsuna annars. - Heldur hann fram at veksa, soleiðis sum hann ger nú, er ikki vist, at hjarta tolir tað, sigur mamman, Chen Yuan. Hon leggur aftrat, at teirra størsta ynski er, at drongurin skal
ein kona í góðum árum, við manni, børnum og ommubørnum, og sum átti eina trúgv á Harran í mínum hjarta. Og nú lá eg bara her, og bíðaði eftir at deyðin skuldi gerast tað næsta, sigur Kamma. Suðringum
dansin at trína Um moral, etikk og forrætningsvirðir ‘ein býur í Russlandi’ – vit uppliva, Uttan hjarta, sál og felagsanda, tað kunda leiða má á ’avskjeðstanka’ Tí vit jú eisini hava makt, um bara VIT
og bjartsýntur. Hann verður saknaður av mongum. Og mong eru tey, sum hesar seinastu mánaðirnar hjartaliga hava biðið Drottin um at halda sína vælsignaða hond yvir honum. Eitt bil (1917-1920) var hann
við turrum tárum á sinni, og tað kostaði Balduri lívið. Gevið okkara Balduri ein kjans - grátið av hjarta yvir støðuna og gerið so nakað við tað, tað er tað tit eru vald til. Krokodillutárini kunnu tit stinga
børnini ið skulu í skúlarnar í Klaksvík, Kambsdali ella í Havn. Og líka so ofta hevur hon við bivandi hjarta hugsað um, hvat tað er fyri ein vegur sum bilarnir og bussarnir skulu koyra eftir í øllum veðri,
løgtingi, og noyðist at dríva hart lobby-arbeiði. Skip og reiðarí og fiskimenn, noyðast við bivandi hjarta at vóna, at avgerðirnar ikki taka grundarlagið burtur hjá teimum. Tak til dømis makrelin nú: Vit
løgtingi, og noyðist at dríva hart lobby-arbeiði. Skip og reiðarí og fiskimenn, noyðast við bivandi hjarta at vóna, at avgerðirnar ikki taka grundarlagið burtur hjá teimum. Tak til dømis makrelin nú: Vit
r og sakleysu eygleiðingar hansara eru sum at lesa lovsongirnar í Rig Veda, tí tær koma úr einum hjarta sum ? eins og tað hjá Amaal ? syngur fyri lívinum og fyri mannaættini. Posthúsið er ein djúpt symbolskur
hvørt sum eitt skulu vita, at kærleiki tín og eymleikin um tey var hjá teimum øllum, og tit fyltu øll hjarta hansara við somu fylling, eins og brimið dregur við somu megi í hvørt tarablaðið einsæris. Friður [...] skuldi valt aftur, hevði tú so vilja verið kærleikan fyriuttan? Nei, tað veit eg at tú sigur av fullum hjarta, hóast tyngdin er so svár at bera. Við djúptøknum takksemi um alt tað, tú var fyri okkum, og framvegis
