størsta hátíðin hjá kristna heiminum, har vit minnast Jesu líðing og deyða á krossinum fyri okkara syndir. Søgan um Jesus, Guds son, sum gjørdist menniskja eins og vit vanligu menniskju, hansara líðing og

Tað er um hann, at Sjóvarbóndin yrkti kvæðið Viljorm Kornus. Hann fór í kleystrið inn at bøta sínar syndir. Seinni legði hann út aftur í herstríð, men halgisøgan sigur, at hann á gamalsaldri aftur fór í kleystrið

Hann fór í kleystrið inn at bøta sínar syndir. Seinni legði hann út aftur í herstríð, men halgisøgan sigur, at hann á gamalsaldri aftur fór í kleystrið, sum hann sjálvur hevði grundað. Upprunaliga týskt

krimirøðini fyri ung hjá svenska høvundanum Mats Wahl út á føroyskum. Bókin hevur heitið Fortíðar syndir, og eisini hesuferð eru tað børn og ung, ið bæði eru brotsmenn og offur, og kunnu tey vera eins [...] avgerð familjan hjá Seferis at gera sítt egna kanningararbeiði og seta sína egnu dómsnevnd. Fortíðar syndir er ein óhugnalig søga um hatur, hevnd og rættvísi. Hóast høvundurin setur einfaldar spurningar, er

brúkast til at keypa einum landi avsláttur – og sum er eitt slag av “avláti” fyri loftrúmsdálkandi syndir sínar í heimlandinum. Og hesum mekanismum kunnu vit - fyri harðan valuta - gera nyttu av, sum við:

gangs onkusvegna. Men her loypir ketan knappliga av, tí tað, teir í mestan mun umrøða, eru gamlar syndir. Syndir ið ikki skulu strikast ella fyrigevast, men í staðin prentast inn í heysin á unga ættarliðnum

vit snáva øll og synda. Vit síggja at sami ápostul lærir, at vit synda og treingja til at játta syndir. Tað síggja vit, um vit bara lesa endan av fyrsta kapitli í brævinum og byrjanina í øðrum kapitli

og børn okkara. 5. Mós. 29, 29a Tað, sum eg havi mest at takka fyri, er at eg lærdi at kenna, at syndir mínar eru fyrigivnar, tí at Jesus tók tær á seg á Golgata krossi ein myrkan dag. Tann myrki dagurin

Markus, sum hon ættleiddi fyri hálvum fjórða mánaði síðani, er tikin frá henni. Orsøkin er gamlar syndir hjá mammuni og pápanum, sigur hon við Sosialin í dag. Mánadagin var familjan samlað, og knappliga

Vit biðja fyri orði tínum, har tað verður boðað í kirkjum og samkomum her á landi. Fyrigev okkum syndir okkara, og gev tú børnum tínum at semjast, soleiðis sum tín vilji er. Rek tú burtur allan illgruna