vera, vit hava jú talu- og skrivifrælsi, so sjálvt gregersenskir tankar hava rætt til at koma upp á prent. Men man hevur ikki nakað moralskt frælsi til at kúga og manipulera sítt starvsfólk. Tað, eg minnist
vera, vit hava jú talu- og skrivifrælsi, so sjálvt gregersenskir tankar hava rætt til at koma upp á prent. Men man hevur ikki nakað moralskt frælsi til at kúga og manipulera sítt starvsfólk. Tað, eg minnist
Ipaddar kosta nógv meira enn alt pappiri, sum verður prentað til Løgtingsfólkini. Í árunum ´08-10 brúkti Løgtingi eini 7-17 túsund kr/árið til prentingar av pappíri. So har er eingin sparing. Samgonguslit
ikki vildu svara. Eitt av tingfólkunum, sum svaraði JA, var Rósa Samuelsen. Eftir at úrslitið kom á prent hevur tingkvinnan gjørt blaðið varug við, at hon hevur misskilt spurningin. - Mítt svar var heilt
tað tvífalda, tá Dimmalætting varð umskipað. Ognarpartar felagsins í Team 85, Føroyaprent og í Prentmiðstøðini vórðu eisini seldir, og tí fevndi nýggja felagið bert um útgávu av Dimmalætting
blaðfólk vera so mikið at sær komin, at tey laga til og ritstýra, so tað er vandaligt mál, ið kemur á prent. Og ikki minst hava kringvarpsfólk serligar skyldur. Eg fari at endurgeva tað, ið stendur um hetta
klæðini, og eg geri eisini øll mynstur og prent sjálv, greiðir Frida Poulsen frá. At hon er føroyingur sæst aftur í hennara klædnamerkið. - Viðhvørt brúki eg ymiskt prent við eitt nú føroyskum fuglum, fiskum
renna eftir honum, og tá tey ikki tíma meir, so rennur hann aftaná fototólunum. Løtan skal festast á prent og ongin skal verða í iva um, at hesa ferð fekk berskølti bóltsnillingurin ikki gummibein, tá mesta
landsfíggjað talgilt sendinet. Hetta hevði svarað til, at Dimmalætting, sum ikki longur hevur eina prentsmiðju, fór at byggja sær eina, heldur enn at lata blaðið prenta á einari longu eksisterandi prenstmiðju
bókarøð, t.e. fleiri samanhoyrandi bøkur, og vit kunnu tosa um eina greinarøð, ið er blaðgreinir prentaðar í fleiri fylgjandi bløðum. Í frálíku handbókini “Orð og orðað” nevnir Svenning Tausen
