Tina góða, óskiljandi, at eg skal skriva minningarorð um teg, nú tú ert farin, bert 47 ára gomul. Tíbetur have eg nógv góð minni um teg. Sjálvan flaggdagin vart tú fødd. Hesum vart tú stolt av, tú vart
Nú, tú ert farin undan okkum, liggur ein nýggjur veruleiki fyri framman hjá okkum øllum, sum kendu teg. 58 ár er eingin aldur, siga vit, og flest okkara vóna, at vit verða í minsta lagi níti ár – tjú
Fyrstu tíðina eftir at vit í 1965 fluttu aftur til Føroya, búðu vit í Vestmanna, har Landsverkfrøðingurin hevði eina deild í kommunuskrivstovubygninginum. Har húsaðust vit, Jógvan Isaksen og Hans J
Dátt kom tað okkum við, tá vit pálmasunnudag fingu boðini um, at Ruth knappliga var deyð. Fáar dagar frammanundan var ætlanin at hon skuldi vitja aftur á sínum gamla arbeiðsplássið, Ráðgevingini fyri
í ár. Tríggir menn, sum kendu hann væl, hava – tó so ymiskir í hugi og hami - skrivað virðilig minningarorð um André. Hesir eru: Rolf Guttesen, Virgar Dalsgaard og Høgni Hoydal. Onnur hava borið honum alt
Her á fold skjótt lívið út man renna, Hvør kann siga, góð man vera tíð, Hvør man tal á lívsins døgum kenna? Brátt sítt síðsta slag tín klokka slær. Fari at royna at skriva nøkur orð um teg, góða Mása.
Góða Omma Nú er eitt ár liðið, síðan tú andaði seinastu ferð. Hóast eg visti, at tú skuldi doyggja, so dugdi eg so illa at siga tær farvæl. Ein skansi vart tú, sum eg altíð kundi líta á. Saknurin í tæ
Vágin blikaði, meðan eitt várlot andaði inn eftir Borðoyarvík, nú ið Jákup Sólstein varð borin út úr Kristianskirkjuni mikudagin. Fyrsti góði várdagur var komin, taraskógin kom undan á Borðoyavík
Tann 21. februar andaðist svágur mín, Jógvan Egholm, 85 ára gamal. Hann var føddur og uppvaksin í Jónas Broncksgøtu í Havn, og var sonur Eriku, fødd Justinussen, úr Leirvík, og Alfred Sonne Egholm, va
Góða fastir, tað er við sorg í hjartanum, at vit skriva nøkur minningarorð um teg. Tú var yngst av sjey systkjum, dóttur Andreu og Sakarias Müller í Kvívík. Tað, sum vit minnast afturá, sum var ómetaliga
