ferð enn«. Tað var so hugnaligt at hava Símin ímillum okkum. Hann hevði verið í føðingardegi hjá Olgu leygardagin og var í so góðum lag, tá ið hann fór avstað aftur. Og tá helt hann fyri, »her standi eg saman [...] ikki eisini høvdu verið til«. Tá helt hann, »jú, so er«. Góði Símin, vit sakna teg, tú vart so góður við dóttur okkara, altíð klárur at hjálpa. Tað var so hugnaligt at hoyra, tá ið tú fortaldi tað, ið tú hevði [...] fortalt. Serliga dámdi okkum ógvuliga væl at lurta eftir, tá ið tú fortaldi okkum frá tínum ungdómsárum á sjónum. Tað kom so nógv spennandi fram, tá ið tú segði søgurnar, hvussu Harrin hevði hildið hondina

festu sær tað í minnið! Tá ið je fari til gravar, skulu tygur syngja hendan sangin! Tá ið endar mítt stríð og útrunnin mín tíð skal eg náa ta himmalsku strond. Jesus eyga mítt sær, og tá vísir hann mær naglamerkini [...] hjarta nær, og rættindi teirra var tú altíð klár at verja. Siðsemi var í hásæti, og tað kunnu vit bara hava størstu virðing fyri. Sólgerð, tú gjørdi ikki nógv burtur úr tær sjálvari, men harafturímóti vísti [...] »rund« Sólgerð, og kanska til tíðir alt ov góð av tær! So er tað sagt. Palli, eftir øll hesi ár hava vit ikki kunnað annað, enn lagt til merkis hvør ómetaligur stuðul, tú hevur verið Sólgerð, og ikki at

læru í Føroya Banka, har hon arbeiddi til hon varð biðin í leiðarastarv í Fossbankanum, tá hann varð settur á stovn. Tá Fossbankin gavst í 90'ara kreppuni og sethúsaeigarafelagið bleiv stovnað, tók Súsanna [...] kundi altíð spyrja, tá okkurt var áfatt. Men saknurin og sorgin hjá tykkum, Jógvan, Jóhanna Elisabeth, Margreta, Torgerð og Bjørg og øll ommubørnini, kann ikki metast við okkara, tí tit hava mist tykkara konu [...] at arbeiða hjá RannTeld í juli 1996, har hon, sum tað álitisfólk, hon var, var okkara høgra hond. Vit kundu altíð fult og heilt líta á, at tað arbeiði, ið hon fekk frá hondini, varð gjørt til lítar, og

at hann nervaði. Tá ið næsta fríkorterið kom, var alt gloymt. Á einum sinni segði hann, tá ið orðadrátturin var hvassur: Eg havi rópt fragari manni niður enn teg! Aftan á høvdu vit manga skemtiliga løtu [...] um. At vit taka feil, kann verða meint, men roynt varð at lyfta og lætta, so gongd-in kundi halda fram. At tú sjálvur verður funnin ov lættur, er skriftamál, sum skaldskapurin kann taka sær av, tá ið tú [...] løtu burtur úr hesum, og enn tann dag í dag verður tikið til hesi orð, tá ið onkur er eitt sindur harðligur. Vit sótu eitt skeið saman í sóknarstýrinum og vóru løturnar her bæði álvarsligar og skemtiligar

at hann nervaði. Tá ið næsta fríkorterið kom, var alt gloymt. Á einum sinni segði hann, tá ið orðadrátturin var hvassur: Eg havi rópt fragari manni niður enn teg! Aftan á høvdu vit manga skemtiliga løtu [...] um. At vit taka feil, kann verða meint, men roynt varð at lyfta og lætta, so gongd-in kundi halda fram. At tú sjálvur verður funnin ov lættur, er skriftamál, sum skaldskapurin kann taka sær av, tá ið tú [...] løtu burtur úr hesum, og enn tann dag í dag verður tikið til hesi orð, tá ið onkur er eitt sindur harðligur. Vit sótu eitt skeið saman í sóknarstýrinum og vóru løturnar her bæði álvarsligar og skemtiligar

stór gleði. Vit standa spyrjandi hví tú skuldi fáa so stutta tíð saman við teimum, men vit fáa ikki nakað svar, tí vit kenna bara í brotum, men tá vit øll koma heim kenna vit til fulnar. Tá tú bleiv sjúk [...] siga tað stóra, vit vóru bara saman, tað nýttust ikki tey stóru orð til at forklára, hvat vit hugsaðu um, tí vit vóru so líka og skiltu so væl hvørja aðra, at orð vóru als ikki neyðug. Tá okkurt var, sum [...] inni hjá tær, men tá plagdi tú at siga: »Eg hevði ynskt at hava eitt sindur av tær, tí tað er so deiliga avslappandi at koma inn til tín.« Vit plagdu at skemtast, at kanska skuldu vit biðið fyri hvørji

sum hann seinni vitjaði og hevði samband við alt lívið. Tá hann var 16 ára gamal flutti hann heim og kom at búgva á Eirargarði 16A.     Tað má hava verið strævið hjá honum, sum var so gløggur, ikki sjálvur [...] meining og innihald í lívinum. Tey starvsfólkini, sum gjøgnum árini hava lagt sína sál í arbeiðið við at hjálpa og passa Trúgva hava ein stóran part av æruni av, at hann fekk eitt so innihaldsríkt lív [...] eitt merkisvert menniskja, sum bar sína lagnu við fyrimyndarligum tolni. Vit, sum kendu hann, høvdu stóra virðing fyri honum, og vit fara altíð at sakna hansara blíða sinnalag, hansara humoristiska sans og

1972 settu vit okkum niður her Norðuri í Gerði. Tá vóru Oluffa og Kjartan og Zacharia og Erik longu komin niðan higar at búgva. Ikki gloyma vit húgvuna, sum Astrid bant til Theodor Erling, tá ið hann var [...] eru tey øll farin undir grønutorvu. Friður veri við teimum. Bæði Erik og Zacharia hava verið íðin í sínum verki, og liggur teirra partur ikki eftir, og væl hava tey stuðlað hvørt øðrum. Nú ein bági gav seg [...] Alt var ein glóð afturat tí nýggja lívinum, har tú skuldi liva saman sum maður og kona. Væl vóru vit móttikin av grannalagnum og dagin, har spónurin var settur í útúrgravingina, bjóðaði Zacharia inn til

abbi. Av foldum skulu vit øll ein dag og nú kom tíðin hjá tær at fara heim til Harran, sum tú ynskti og gleddi teg til nú til síðst. Deyðin er undarligur og tað er nakað, sum vit mugu góðtaka, hóast sorgin [...] eg eri glað fyri, at eg var hjá tær kvøldið fyri, tú fór. Vit møtast aftur ein dag í himlinum. Eg havi bert góð minni um teg og fari altíð at hava tey trygg í hjarta mínum. Av og á um kvøldarnar dámdi mær [...] og so fingu vit eitt prát aftan á við einum drekkamunni. Tú var trúfastur at ganga í Harrans hús, inn til tú gjørdist sjúkur og ikki var førur fyri at ganga longur. Men tað gleðir meg, at vit fingu eina

hendur við bøn. Abbi tú ert ein maður ið vit koma at minnast við virðing og kærleika, tú legði nógv gott eftir tær og tað skal tú hava stóra tøkk fyri. Friður veri við minninum um okkara kæra abba og langabba [...] og givið tær góða tíð til, altíð klárur við klemm og muss tá tú sá okkum. Nú tú ert farin, renna barnaárini fram fyri okkum, alt tað góða vit høvdu saman við tær, alt tað góða tú lærdi okkum. Ommu var