fornemmilsir. Tað er í tí dagliga verkinum, at starvsfólkini mugu kenna seg trygg. Tískil mugu politikkur og vegleiðing fylgjast upp av eini hugburðsbroyting millum teir almennu leiðararnar, heldur hon
okkara tilknýti til heimin skal vera, og hvussu virðini skulu býtast okkara millum. Soleiðis er politikkur. Men allatíðina kenni eg á mær, at undir øllum, sum vit gera og eru, býr savningarmegin í samfelagnum
aftur soleiðis, at tær í longdini fáa størri frælsi til sjálvar at raðfesta inntøkurnar. Hesin politikkur fer at halda fram í 1998. Kommunubygnaður Arbeiðið hjá nevndini at gera nýggjan kommunubygnað gongur
- Kaj Leo tosaði bara um framhald av verandi politikki yvirhøvur – einum politikki, sum eingin politikkur er. Hann tosaði um fjarðar, ið als ikki hóska til fuglin, sum formaðurin í Tjóðveldi tekur til
Aðrastaðni hevur tú samstarvsnevndir, ið viðgera slík mál, men her er tað ein fram-eftir-fummum-politikkur, sum verður førdur. Landsstýrismenninir hvør í sínum lagi føra bara one-man-show, sum ikki skyldast
Hvørki so ella so. Loysing gevur ikki petti meira ”javnbjóðisheit”, allarhelst tvørtur ímóti. Politikkur landa millum er grundaður á økonomiska og militera makt og samgongur. Eingin tekur eina mikro-
var inni í tilgongdini av hesum málinum, nú skal taka sær æruna av úrslitinum. Men soleiðis kann politikkur eisini taka seg út. Orsøkin til, at eg fór í blekkhúsið, var nú meira tað, at hesin sami floksformaður
Sjúrður Skaale, stjórnmálafrøðingur, framførdi um vikuskiftið, at "advokatar eru vorðnir eitt slag av heksadoktarum í føroyskum politikki," tí teir verða brúktir av politikarum til at skriva sokallað
nú ikki so katastrofalt, tá vit hugsa um, at nógvar broytingar eru gjørdar í seinastuni. Politikkur Politikkur er makt. Politisk makt verður demokratiskt útint við trimum amboðum: ?navngivnir persónar
Religión og politikkur eru evni, sum veruliga kunnu fáa sinn, fólkasløg og lond í kók. Og samanrenningin av evnunum báðum, er ein ikki minni vandamikil kokteylur – verður mangan sagt. Men tað finnast ymsir