heilt nógv, sum mugu liva fyri alt ov lítið. Í øllum førum munandi minni enn nú. Tá ið verkamaðurin spyr: “Hví kann landið ikki gjalda mær eftirløn, nú eg havi slitið meg upp”, er svarið væl grundað og sjálvandi [...] aðalmál at hava, men trúvirðið hvørvur heilt, tá ið tey, sum seta seg á pengakassan, tá ið verkamaðurin spyr, sjálvi eru í kassanum og fylla sær lummarnar til ellisár síni. Gerið eina skipan fyri tykkum sjálvi

starvsfelagar taka í hondina á hvørjum øðrum. Lokali postmaðurin greiður eitt sindur frá sínari rutu, og spyr so eftir rutuni í Gásadali. Hann er frammanundan greiður yvir, at her man munur vera á. Sjálvur hevur [...] hesa rutuna at kenna. Men í dag dugi kenni eg alt frá Hvalvík til Kvívíkar, greiðir hann frá. Karl spyr, um tað ikki er ringt at læra eina ella tvær so drúgvar rutur at kenna. - Jú, tað var ringt at læra [...] bara, um hon var inni. Vit ganga niðan trappurnar við Karl á odda. Hann tekur í hurðina, fer innar og spyr: - Góðan dag. Man nakar vera inni?! Játtandi svarið ljóðar beinanvegin úr køkinum ella stovuni. Hon

halgast hvar sum helst.” So endar hann við hesi heilsan: ”Havið ein kristiligan sunnudag.” Tá ein maður spyr hví hann bara skrivar um Ísrael, Carl Johan at víst eru ræðuleikar aðrastaðni enn í Gaza, men munurin

ein hóp um at vera menniskja. Gunnar Hoydal skrivar um Reinsaríið/Hansens Pakkhús, og Katrina í Geil spyr um “ull er føroya gull” – ella var tað bindingin? Eisini er ein áhugaverd og gjøll umrøða av nýggjastu

Hví velja Høgni og Poul bakdyrnar, spyr Edmund Joensen í grein á heimasíðu síni í dag. Hann sipar til lógaruppskotið, ið Tjóðveldi og Framsókn hava lagt fram, um at landsstýrið skal yvirtaka uttanríkismál

ikki er pláss fyri vanligum menniskjum og teirra feilum í samkomuni, hvørjum er tað so pláss fyri, spyr Gimmi undrandi. Eg veit ikki, um samkomurnar geva sær far um, hvussu lemjandi hesin hugsunarhátturin

fýlist Rolf á, at vit nýta so nógvan pening uppá eina ovurmannaða nevnd at skriva Hvítubók, og so spyr hann, hví vit ikki heldur brúka ?eitt sindur av hesum peningi uppá fólkaupplýsing um hetta verk, við [...] tað er jú júst tað, sum er ætlanin! Og henda ætlan er eisini kunngjørd. Og tá ið hann so harafturat spyr, hví vit ikki royna at taka andstøðuna við, so má ein spyrja seg sjálvan, um hann hevur fylgt við

at læra okkum føroyskt. Men hvar skulu vit læra at málbera okkum, um vit ikki læra tað í skúlunum, spyr Høgni Djurhuus og vísir samstundis á, at hann sigur ikki skúlarnar ringar fyri tað. - Tað snýr seg

fjøldina og takkar fyri. Finnur Jensen er knappur og ber skjótt at, tá teir koma av aftur pallinum. Hann spyr, um hann kann vera partur av bólkinum. Jú, gamaní. Tað er nú 10 ár síðani, teir byrjaðu. Páll Finnur

Soleiðis kunnu vit hava ost, skinku og wiskey undir sama taki í Bakkahjallinum – og hví ikki tað? spyr Símun Gullaksen. Hann sigur, at her er ein samanrenning av øllum tí, sum tey hava, bæði í Klaksvík