koma við bussinum niðan at vitja. Ofta komst tú tíðliga, og so var tað so deiligt at koma heim úr skúlanum, og tú var har. Tú bakaði pannukøkur og ikki at gloyma drýlin, sum tú plagdi at gera á pannuni. [...] uppi hjá Jesuspápi, og at tú hevur tað gott har saman við abba, sum vit tíverri ikki kendu. Takk fyri alt elskaða omma. Sigrun, Hanna, Durita og Sólvá

omma, og tey koma vit altíð at goyma í hjarta okkara. Tú vildi okkum alt tað besta, og áhugin fyri okkum øllum var stórur. Takk fyri alt, sum tú hevur verið fyri okkum, tú hevur verið ein sera góð omma, tú [...] um teg. Vit fara at sakna matin sum tú gjørdi, frikadellir, rísvelling, …… og alt annað sum tú gjørdi. Vit fara at sakna alt sum hevur við teg at gera. Tú verður ongantíð gloymd. Minnini um teg fara altíð [...] mítt í hesa nátt og altíð Amen Vit fara altíð at minnast teg, tá vit hava biðið bønina. Takk fyri alt, sum tú hevur givið okkum, tú offraði teg altíð fyri at geva okkum tað, sum vit ynsktu okkum. Tú hugsaði

okkum eisini at leggja alt í Harrans hond, og tað er ein tryggur grundvøllur at byggja lívið á. Mammusa lutur lá ongantið eftir. Hon var sera arbeiðssom, ágrýtin og røsk. Í skúlanum var hon sera nærløgd [...] teg, og tey fara vit altíð at goyma í hjarta okkara. Tú vildi okkum alt tað besta, og áhugin fyri okkum øllum var ovurstórur, og alt tað, tú gjørdi fyri okkum, er nakað, sum ikki kann sigast við orðum [...] sum fyrifórst í bø og haga. Henni untist ta gleði at fáa trý ommubørn, og vóru tey hennara eitt og alt - síggja tey trívast og mennast og sleppa at gleða tey. Altíð var hon tøk, tá ið brúk var fyri eini

lærari, ein sera fittur flokslærari og ikki minst ein ið mamma og babba kundu tosa við um alt í fyrifórst í skúlanum, í heiminum og ikki minst tá vit ferðaðust saman. Vit skulu ikki ferðast saman meir, tín [...] so skuldi verða. Tú hevur verið mín flokkslærari og meir enn tað, og fari fyrst at takka tær fyri alt tað tú gjørdi fyri meg og okkum. Vit vistu øll, at tú var vorin álvarsliga sjúkur, men vit væntaðu

børnini vóru tilkomin fór mamma aftur at arbeiða - fyrst við sild í Norðagøtu, síðani sum vaskikona í skúlanum og sum heimahjálpari. Tey seinastu árini, áðrenn hon fór frá vegna sjúku, arbeiddi hon á umlætt [...] reiðar við einari hjálpandi hond - eisini eftir at heilsan fór at bila. Eitt annað, sum sermerkti mammu alt lívið var hennara óvikandi trúgv á Harran, og takksemi hennara til tann Gud, sum hon setti sítt álit [...] ikki fatar hví hetta júst skal henda fyri ein sjálvan. Mamma og pápi hava liva saman í sorgini eftir alt tað sum er hent teimum, og hevur hetta styrkt tey saman. Fyri fáum árum síðani byrjaði fjørðurin hjá

myrkan dag. Vit fingu at vita at tú babba var deyður í eini ferðsluvanlukku í Kollafjarðatunlinum. Alt steðgaði upp. Kundi tað virkuliga passa at tú vart deyður. Jú tað passaði tíverri, og vit gingu eina [...] vildi tú hava tað reint og orduligt. Tú gekk nógv uppí okkum og hvat vit gjørdu. Tú fylgdi okkum í skúlanum, undir útbúgving og til ítrótt og mangt annað. Tú vart so sera stoltur av, at vit øll fýra høvdu [...] var nokk, tá vit og ikki minst tú máttu ásannað, at hýruvogn kundi tú ikki koyra longur. Tað sum tú alt títt lív hevur gjørt, og ikki hevur kent annað. Hetta var stór sorg hjá tær og hjá okkum. Góði elskaði

góðtaka, hóast sorgin er stór. Tað tyngdi mítt hjarta sera nógv tann dagin, tá ið eg kom heim úr skúlanum og fekk tey boð, at tú var farin heim til Harran. Hóast sorgin er stór, gleðir tað meg, at tú hevur [...] børnum tínum, Súsannu, Johild og Norleif, tá ið teimum tørvaði tryggleika og kærleika. Umhugsin var tú alt lívið og enntá til deyða tín, sum kom so brádliga. Kærleika vísti tú eisini móti ommu, abbabørnum og

foreldur kendust frammanundan, tí tað gav mær ein ávísan framíhjárætt at fáa teg at sita við mína lið í skúlanum. Og frá fyrsta degi átti eg nú ein besta vin við mína lið. Vit sótu lið um lið øll árini í fólkaskúlanum [...] kom Tora. Tú setti lesnanin í bíðistøðu meðan gentirnar vóru smáar og tú raðfesti familjuna fram um alt annað, ikki tí tú kendi teg noydda, men tí tú elskaði at vera mamma, at vera kona Tim. Heimið hjá tykkum [...] dystin móti krabbameini; nei, tú hevði vunnið lívið; lívið saman við tínum kæru, sum tú elskaði yvir alt. Og júst meðan prestur talaði, sendi sólin sínar lívsjáttandi strálur inn í ta annars vetrarmyrku kirkjuna

átt ein abba, ið hevur havt so ómetaliga stóran týdning fyri meg. Eg var fyrsta abbabarn, so eg fekk alt tað, eg peikaði á sum yngri, frá abba. Og so vóru tað útferðinar. Viðhvørt, so avgjørdi abbi knappliga [...] so dugdi eg at loysa líkningar, og tað sat íhvørtfall fast. Eisini um tað vóru aðrar uppgávur í skúlanum eg hevði tað trupult við, so var bara at spyrja abba. Hann dugdi verðuliga at málberða seg og læra [...] vísur maður, ið dámdi væl at granska bíbliuna og lesa fyri okkum. Ein siður vit í familjuni hava havt alt tað eg minnist til, hevur verið, at abbi hevur lisið jólaevangeliið jólaaftan. Tá sótu vit øll sum

kann tað vera ein lætti, at deyðin kemur, men soleiðis er ikki hesa ferð - sum so mangan. Rasmus var alt ov ungur at fara. Vit møttust fyrstuferð í sambandi við eina veitslu í Keypmannahavn í 1999, har vit [...] samkynd, sum hildu eina góða veitslu. Rasmus, tá 19 ár, hevði hoyrt um veitsluna og tók sær frí frá skúlanum fyri at vera við, men fyri ein okkara er veitslan at enda komin. Seinri hittust vit nakrar ferðir