næsta bøgarðin, um eg so má siga. Útbúgvingin gevur tær at grundarstøði, so tú sært tingini uppá ein annan máta. Hon borgar fyri bókligum førleika og praktiskari vitan, har tú letur eyguni upp fyri, hvat gongur

teirra lívstráður er vovin av: guðstrúgvin, gleðin yvir allar lívsins gávur, og kærleikin til hvønn annan og alla teirra slekt. Við hesum fylgdi eisini tað góða humørið, sum altíð lá ovast. Ótaldar eru løturnar

kvøðing og kvæðaløg. Mitt á degi tók seg tá stemningurin óført upp, har hvør av teimum báðum legði annan eftir í at bera fram kvæða-og vísudømi, og treystliga fullu teir í hvør við øðrum. Jú, víst kendi

fram. Tí er tað eitt vónbrot, at landsstýrisflokkarnir nú eru farnir at skriva almenn brøv til hvønn annan við keðiligum politiskum skuldsetingum. Tjóðveldisflokkurin eigur at vita, at landsstýrismenn hava

reiggj og gera nakað við hetta álvarsama málið. At taka í egnan barm og ásanna, at hvør skilst við annan, eingin skilst við sjálvan seg.

burtur og oyðileggja óbøtilig virði. So ístaðin fyri at definera "mentan" kunnu vit heldur minna hvønn annan á tann subjektiva partin við ansni og skapan, sum bert vit sjálv hava ábyrgd av, tey viðkvomu sporini

gina í 1948. Men nú tordu teir ikki at royna eina fólkaatkvøðu aftur. Danir vildu nú royna heilt annan taktikk mótvegis Føroyingum. Frá danskari síðu, og frá parti av føroysku politikarunum, var endamálið

at útgerðarhavnin skal vera á Drelnesi. Í staðin skal landsstýrismaðurin í oljumálum á ein ella annan hátt syrgja fyri, at eitthvørt virksemi av oljuleitingini kortini skal vera í Suðuroynni. Politiskur

rastleysur um í heiminum og myrkrinum á veg heim aftur. Bono er fyltur 40, hevur vitjað pávan, Kofi Annan, Nelson Mandela og er komin væl á leið at frelsa heiminum, men er eisini komin til sættis við at vera

galdandi, skuldi Føroyar eisini vera ein tjóð (nation) í fólkarættarligari merking. Teir kundu spurt ein annan ella tíggju aðrar, og helst fingið onnur svør. Men, tað var júst hetta bestillingsarbeiði, sum skuldi