fyri tungum flutningi munandi skerdir, tí tað fer bara at bera til at føra tungan flutning í góðum veðri. Skal Smyril sigla, verður tað sostatt stór óvissa um álitið í ferðasambandinum og um, hvussu reglulig

øgiliga gott at sleppa undan at koyra um Høgareyn, fegnast Finn. Tað var mangan ótýdligt í vánaligum veðri at fara eftir Vestmannavegnum. Serliga í kavaroki ella mjørka var vanligt at sita við høvdinum út

eitt stórt skip, so hjá okkum verður helst ongin neyð, sum so, tó at tað onki er at gera í slíkum veðri, uttan at royna at bjarga sær undan sum frægast. Men hann hugsar meiri um tey smærru skipini og ú

lutvíst útihýstar í føroyska aldingarðinum (meginøkinum). Fyritøkur í Suðuroy mugu ikki avmarkast av veðri, ferðaætlan og plásstroti; og vinnurekandi skulu ikki leggjast á knúgvabrot orsaka av óhøgligari atgongu

so lætt ávirka av ringum veðri. Kortini elski eg góðveður bæði í Føroyum og aðra­staðni, men um summarið ikki sleppur at bíta seg fast her á klettunum, og vánirnar fyri veðri­num á Summarfestivalinum eru

kortini.« Nei, teir láta einki at soleiðis, her teir standa, sandingarnir, og ótolnast eftir betri veðri. »Nei góðin. Sandingar gera einki uttan berjast við vind. Men tað nyttar ikki petti. Vit tapa hvørja [...] Havn og keypt, og millum annað var brennivín við. Á veg heim aftur komur teir heldur illa fyri av veðri og hildu, at tað var brennivínið hjá presti, sum var í bátinum, sum hevði skuldina. Teir grýttu so

Velbastaðar. Fyri hann var tað týdningarmikið at læra børnini, at tey saktans kundu vera úti í øllum veðri, um tey bara vóru hóskandi ílatin. Tað var gott fyri børnini at sleppa at merkja kulda, hita, hegling

Sjúkrahús sundur, hvør skal føra upp til seks sjúklingar um dagin úr Suðuroy á Landssjúkrahúsið í ringum veðri. Her er mangan talan um sjúklingar, sum verða innlagdir akutt og sum ikki tola at liggja heima í tímar

teknistovu har, og tað, sum eg minnist best frá tíðini í Føroyum, var, at eg varð stútað av einum veðri. Sofie Gråbøl, danskur sjónleikari

verið við og sett við trakt. Hann hevði forsvorið, at hon egndi so gott. Og so ikki at forgloyma veðri inni á botni á einum fjørði sum eitur Orioq, dýrdarveður hvønn dag. Vit royndu eisini við snellu.