á hesum sinni. Fyrri hálvleikur kostaði dýrt hjá Sävehof í kvøld. Tá 15 minuttir vóru farnir var støðan javnleikur 6-6. Seinastu 15 minuttirnar av fyrra hálvleiki skoraði Sävehof bert tvey mál, og í steðginum

tá dysturin endaði 4-0, men trý tey seinastu málini komu ikki fyrr enn seinastu tjúgu minuttirnar. Støðan var 1-0 til B36 líka til 70 minuttir vóru farnir. Tað sigur ikki so lítið, um spæl toftamanna, at

móttakilig fyri frálæru ella ráðgeving frá tí autoriteti, íð hevði givið teimum sessin. Pædagogiska støðan broytt Síðan er tíbetur nógv broytt, so í dag verða fólk útbúgvin í at læra frá sær. Mentamálaráðið

mótstøðuverjuna tunna, og so tóktist alt avgjørt. Ikki minst, tá StÍF sutt eftir aftur økti, soleiðis at støðan fimm minuttir undan dystarloki var 22-17 í teirra favør. Kanska hildu strandingar nú eisini sjálvir

broytast innan økið skjótt. Nú fer maður mín niður í tíð, og so mugu vit býta um um nøkur ár, um støðan á dagstovnaøkinum í Tórshavnar kommunu ikki broytist. Okkum dámar bæði væl okkara arbeiði, og vit

vísir, at sera vánaligi fiskiskapurin í fjør, heldur sær í ár, og tað tað er lítið, sum bendir á, at støðan verður frægari í ár, enn hon var í fjør. Tvørturímóti bendir gongdin higartil í ár, á, at afturgongdin

ikki eydnast nóg væl, tí longu í november mátti hann aftur á skurðbonkin á Ríkissjúkrahúsinum. - Støðan var so vánalig tá, at eg stórtsæð ikki minnist flogtúrin niður. Nýggjur svullur var vaksin út, ið

spæla við. Eg trýsti ikki fleiri tøl á telefonini. Tað var ikki neyðugt at spyrja DMI um nakað nú. Støðan var aftur vorðin normal. Nú var sloppið. Úti runnu kvinnur út á snórin. Tær høvdu fyrr um dagin,

Vágur enn einaferð noyðist at stríðast við arbeiðsloysi og fólkafráflyting. Einki at ivast í, at støðan, sum fleiri av okkara borgarum eru í er óhugalig, men vit mugu halda fast í, at vit hava fyritreytirnar

miðbýur sær eitt sindur kaotiskur út, sum hann tekur til, kunnu borgararnir skjótt fáa ta kenslu, at støðan er kaotisk. - Nú kunnu vit siga, at okkara miðbýur er vakur og innbjóðandi, og tað eru vit ógvuliga