tingfundinum í morgin fer løgtingið at viðgera eitt uppskot til samtyktar frá Poul Michelsen um at loyva privata arbeiðsmarknaðinum at bjóða upp á arbeiðsuppgávur innan almanna- og heilsuøkið. Uppskot til [...] soleiðis, at hetta ikki ger mun á, um tænastan er almennt ella privat rikin. Privatar fyritøkur, sum fáa loyva at bjóða almanna- og heilstænastur, skulu góðkennast og hava neyðugan fakligan førleika at standa [...] talan er um útveitan á sosiala økinum.” Tíðin er komin til, at vit - eins og øll onnur lond – skulu loyva privatum og almennum virksemi at kappast innan almanna- og heilsuøkið og soleiðis tryggja, at tøk

hetta umfarið. Uttan at siga, at René hevur uppiborið at verða úttikin til landsliðið, so fara vit at loyva okkum at staðfesta, at hansara avrik hetta umfari var munandi meiri sannførandi enn tað, Teitur og

okkara tilveru. Men tá vit hava fólk í okkara landi, sum kenna seg sonn sum samkynd, so mugu vit loyva teimum tað, sigur Jens Mortan Mortensen, sóknarprestur í Hvalba. Í Vikuskiftis Sosialinum hesaferð

samkynt paraløg. Tað hevur hann ongantíð gjørt, Tað fer hann ongantíð at gera. Og hann fer ongantíð at loyva, at tað verður gjørt í nakrari kirkju, sum hoyrir til hansara prestagjald. Eingin fær lænt kirkjuna

fólkið í landinum, kvinnur eins og menn. Hon heldur als ikki, at prestar innan fólkakirkjuna kunnu loyva sær at raðfesta nøkur fólk lægri enn onnur. Um teir gera hetta, so eiga teir at melda seg úr fólkakirjuni

arbeiða bara fyrrapart sunnudag. Men soleiðis er veruleikin ikki. Løgtingið viðgerð eitt uppskot um at loyva bispi at seta ein dómpróst afturat. Tað er ein dómpróstur í landinum og hann hevur ov nógvar umsi

ævir. Um tað snýr seg um orðalag, orð, orðasmíð, bendingar. Tú missir tað bara einaferð. Kunnu vit loyva okkum at seta málslig krøv? Nú má løgtingið seta krøv. Løgtingið má krevja eina málsliga menning

men úr rásarúminum hjá tí einstaka. Í staðin fyri at lóggeva hampafólk niður í smálutir, skulu vit loyva tí einstaka at spíra, vaksa og blóma. Tá koma nøgdsemi og vøkstur av sær sjálvum. Einar tíðarhóskandi

gongur út uppá og so víðari, sigur hann. – Lógin er so liberal í dag, at tað, sum nýggja lógin skal loyva, næstan verður praktiserað í dag allíkavæl. Lóggávuvaldið er eitt, og praksis er nakað annað. Tað

skulu ongar broytingar gerast á etiska økinum, uttan at Miðflokkurin gevur tilsøgn um tað. Og at loyva vanligum handlum at selja øl og vín er ikki eitt mál, Miðflokkurin fer at geva tilsøgn um at seta