einasta dag, meðan tey eru á kur, men tað vildi eg ikki. Vektin kann broytast frá einum degi til annan, og tað er ikki vist at kilo’ini fara av hvønn einasta dag. - Og tað var tað sama hjá mær. Eg misti
í bygdini. Tað komu upp til 80 fólk úr Fuglafirði at arbeiða uppá fisk um sumrini. Tað tók hálvan annan tíma at ganga hvønn vegin, og lønin var 1 króna um dagin. Høgnesen hevði handilin fram til 1893, tá
so mugu vit royna at halda eina balansu millum hesar tríggjar faktorarnar, tí allir ávirka hvønn annan. Í hesum førinum hugsi eg serliga um tann fíggjarliga partin hjá Tjóðveldi, sum í nógv størri mun
av hesum slagi ikki koma fyri. At enda ein áhugaverdur spurningur til FHMF/Vinnuhúsið, ella onkran annan, sum veit: Hví bjóðar tað privata vinnulívið ongantíð verkætlanir út í almenna kapping?
føroysk viðurskifti. Nei, tað haldi eg ikki. Eg haldi tað er ógvuliga ymiskt frá einum flokki til annan. Eitt nú hava vit gleðina av, at Edmund Joensen situr í okkara fólkatingsbólki og tað tænir okkum
keldukritikk. Tá skulu vit lesa keldurnar og meta um tær. Hvørjar hella ein ávísan veg, og hvørjar ein annan? Hvussu álítandi eru tær? Hvat týðir tað, sum stendur í teimum? Tá ósamsvar er millum keldurnar, hvørjari
keldukritikk. Tá skulu vit lesa keldurnar og meta um tær. Hvørjar hella ein ávísan veg, og hvørjar ein annan? Hvussu álítandi eru tær? Hvat týðir tað, sum stendur í teimum? Tá ósamsvar er millum keldurnar, hvørjari
skrivar. Hetta merkir, at byrjað verður við dagbókini. Hetta er alt hugtakandi lesnaður frá enda í annan. Hugtakandi dagbókin Tað mest forkunnuga er kanska dagbókin, ið Petur sum 12 ára gamal byrjaði at
frásøgu tíni, - hon er vissuliga eitt prógv um, at tú ongantíð hevur tikið teg sjálvan fram um nakran annan. Tá tú sigur í bókini ”Skakandi hendingar”, at tú, tá tú komst til Havnar fór inn í Gamla Bókhandil
havt, og framvegis hevur fyri føroyska samfelagið. - Eg haldi, at ein alt ov ofta tosar forbí hvønn annan. Vit sum sigla kunnu sjálvandi vera ósamdir við serfrøðingarnar, men tað er viktugt at vísa á, at
