vit hildið, dripið og etið seyð, og fyri flestu okkara er tað krás fyri góman, tá vit kunnu seta tenninar í úrslitið av seyðahaldinum, líkamikið um hetta er gjørt sum skerpikjøt, ræst kjøt, blóðpylsa ella
Hvalurin hoyrir til nevhvalirnar, ið hava - sum navnið sigur – nev. Teir hava eisini tenn, men tenninar eru lítið at tosa um. Fólk vita sum heild lítið um nevhval, ið er lítið kendur millum manna. Og
skal døma í eini royndarsmakking. Allir smakka líka, men ein líkist framtíðini - tóm, bleik og fær tenninar at rotna. Tað hjálpir ikki, at Annie biður hann samanlíkna drykkirnir við eitt konufólk, hann kundi
at geva andstøðuni vind í seglini, tí ongin løntakari fer at stuðla eini sagonguni, sum trekkir tenninar úr fakfeløgunum. Arbeiðsgevarar hava skyldina Ingeborg Vinther vísir á, at tað vóru arbeiðsgevararnir
ongantíð aftur, sjálvt um ein gevst við at nýta snús, sigur Teitur og vísir á, at tannkjøtið um tenninar gerst ofta reytt og bløðir lættari enn sunt tannkjøt. – Harumframt so koma brúnligar mislitingar
sagt soleiðis: - Snús er undir illgruna fyri at vera krabbameinselvandi og er oyðileggjandi fyri tenninar.
heldur hann, at hetta er ein provokatión, sum bara tænir einum einasta endamáli, og tað er at trekkja tenninar úr fakfeløgunum. Hann sigur, at í roynd og veru merkir hetta, at fakfeløg missa møguleikan at fara
Velur tú at kemba, er týdningarmikið, at velja rættan kamb. Tað skal ikki vera ov langt millum tenninar á kambinum, ikki longri enn 0,2 millimetrar. 3. Vel helst ein ljósan kamb. Lýs koma í ymsum litum [...] háttur er at byrja í reikinum og so kemba omanifrá og draga kambin allan vegin niður eftir hárinum. Tenninar á kambinum skulu nerta við hárbotnin alla tíðina. Turka kambin fyri hvørja ferð, tú lyftir hann
tenninir í eitt dýr, sum hevur livað eitt frælst lív til tann dagin, tað verður avlívað, enn at seta tenninar í eitt dýr, sum hevur livað alt lívið í einum búri. Tað hoyrir eisini við til søguna, heldur hon
vit hava fingið«. »7 longulivrar av 11, var tað ikki heppið, hjarta,« plagdi hann at siga. Skeivu tenninar ruku á útróðri Jóhan í Djónastovu segði frá einaferð, teir komu aftur við »Durhúsbátinum«. Nógvur [...] fyri munnin. Alt varð tað bera blóð. Hann hevði tvær so útstandandi kinntenn. Dragið kom undir tenninar og skræddi tær úr. »Soleiðis vórðu tær úttrektar, lukka«, segði Jógvan í Mirmansstovu. Elspa
