r trupulleiki, serliga millum børn og í skúlaumhvørvinum. Men hetta kemur ikki bara fyri millum okkara smærri meðborgarar. Á arbeiðsplássum og aðrastaðni har fólk savnast, sæst hetta fyribrigdi ofta
dan fingu tey at vita í Miðstovninum, at hann kundi vera eitt sindur trupul. “Tá hann byrjaði hjá okkum, spurdu vit hann, hvat hann dugdi og tímdi ordiliga væl. Jú, hann dugdi væl at súkla, segði hann [...] hava vit skipað dagarnar við ymiskum aktivitetum, t.d. túrar, verkstað, fimi o.s.fr. Vilja børnini okkurt annað, kunnu vit broyta aktivitetin," sigur Asta í Toft. “Skal eitt barn kenna seg væl, skal tað
kundi ikki brúkast á tí andliga økinum, og bleiv tað kirkjumál, fór tað at byrgja okkum inni og køva okkara andslív. Jákup Dahl dugdi at síggja, at skuldi føroyskt sleppa inn í kirkjurnar, so var alneyðugt
á øll tingfólkini um at taka hetta uppskot til sín og at vera við til at gera hetta til veruleika. Okkara ungdómur eigur at hava hesi rættindi, so møguleiki er fyri at fáa so góða vitan sum gjørligt um
mæltu frá, tá vit ásettu egnu kvotu, men vit vóru ongantíð í iva, tí Føroyar áttu størri makrelkvotu. Okkara sjálvsagda rætt, sum var størri enn tað, sum undanfarna makrelsemjan var grundað á. Tað vísti [...] handalag. Sum formaður í uttanlandsnevndini kann eg somuleiðis fegnast um, at tað hevur hepnast okkum í tøttum samstarvi við landsstýrismannin í fiskivinnumálum at koma ásamt um, hvussu trætan við
ikki eydnaðist at vinna: – Vit hava so roynt og gott fólk, at vit eiga at leggja til rættis eftir okkara fyritreytum og ikki eftir, hvussu B68 liðið er samansett, og hvussu tað ætlar at spæla. Nú hava
ES-sjógvi. Ein líknandi avtala er gjørd við Noreg, og við henni sleppa vit at fiska 35 prosent av okkara makrelkvotu í norskum sjógvi. Eg býti Spurningurin er so, hvussu fiskimálaráðharrin ætlar at býta
neyvt, hvussu stórur stovnurin er í akkurát tí økinum, vit fáa okkara grind, sigur Bjarni Mikkelsen. Hann sigur, at fyri at okkara grindadráp skal vera burðardygt, skal stovnurin vera einar 100
heimshøvunum, sigur Ólavur Sjúrðarberg. – So tá ið umhvørvisfólk, og útlendskir miðlar, ávara okkum ímóti at eta grind tí at hon er so illa dálkað, bera vit altjóða samfelagnum tann boðskap, at tey
høli í skúlanum, sum tey kundu trekkja seg aftur til, hvørja ferð, tað var neyðugt. "Kommunan gav okkum soleiðis avbera góðar umstøður at byrja hetta arbeiðið. Og eg kann lova tær fyri, at arbeiðið hevur [...] næmingunum. Sum frálíður vita tey, at soleiðis og soleiðis bera hini seg ikki at. Og kanska gera vit okkurt skeivt. Tey læra av hinum. Nú vita tey, hvussu tey skulu bera seg at millum hinar næmingarnar [...] broytt lívið hjá hesum næmingunum nógv. Vit eru á veg inn í Rúnavíkar skúla. "Hatta eru tríggir av okkara næmingum, sum sita har beint innan fyri hurðina," sigur Harry Knudsen mær. Tað er fríkorter. Vit
