trimum orðum. Sjáldsamt at síggja so beinrakna yvirskrift. Nóg mikið um grein Sonna. Tað, sum fekk meg at skriva henda stubba, var hetta við ”uttanlanda” mótvegis ”uttanlands”. Sum flestum kunnugt, so er

Kierkegaard, der skriver om at pjatte sig gennem livet, så livet selv gøres til pjat (1). Bliver der meget mere end pjat tilbage, når al fortolkning og dermed al forkyndelse gøres relativ. Det kan vi jo ikke

hetta at verða eitt reint danskt mál. Sjálvandi havi er eisini kunna meg við politiska umhvørvið á Christiansborg, og havi eisini kunnað meg við støðuna sum Sundhedsstyrelsen hevur til málið. Teir mæla frá

hevði Neil við sær á guitaranum. Tey bæði hava spælt nógv saman og kennast væl. Og t.d. Tú dregur meg sum ein Magnetur riggaði væl og fólk kendu tey bæði við hesum lagnum frá stóra AME kvøldinum í Nor

og pátikin. - Tað var eitt sindur óheppið at fáa slíkt ummæli, men eg hevði í grundini innstillað meg upp á, at eg kundi fáa okkurt slíkt ummæli. Tá ið tú skiftir stíl so drastiskt, so eru tað ikki øll

hansara viðleikari, Henrik Holm spæla. – Eg tími ikki at tosa við míni foreldur um SKAM. Eg kenni meg illa av, at tey halda, at eg eri sum mín leiklutur. Eg eri heilt annarleiðis enn Isak, og eg royni

uppá meg persónliga. Eg føldi meg drignan í kring á einum leikpalli, sigur løgmaður. Men samstundis hevur Anfinn Kallsberg lært nakað av hesum. ? Til teir seinnu fundirnar hevði eg fyrireikað meg mentalt [...] fór at verða seinasti fundurin, og at hann einki úrslit fór at geva. ? Men eg havi aldri áður kent meg so vísan í mínum grundgevingum, sum á tí fjóðra fundinum, sigur Anfinn Kallsberg og vísir til grundgevingar [...] a Vit spyrja løgmann, hvussu hansara idealsamgonga hevði sæð út. ? Eg haldi ikki, at eg skal gera meg klókan uppá idealsamgonur. Tá tú setur eina samgongu saman veldst tað um, hvat mál tú setir tær fyri

seinni á árinum, sum passa mær væl, og tá skal eg hava formtopp. Helst fái eg møguleikan at royna meg sum tann, ið skal koyrast fyri, sigur hann. Torkil Veyhe er í “fimm skjótir” í Sosialinum í dag, har

Tað er eingin loyna, at okkara størsta avbjóðing er at skapa arbeiðspláss í bygdini. Tì gleðir tað meg stórliga, at Sandoy Seafood letur upp aftur síðst í árinum, sigur hann. Í Skopun hava tey roynt at

fíggjarmálaráðharrin hevur innlit í okkurt heilt serstakt, sum kann broyta búskapin, men eg haldi meg til tey hørðu tølini, sigur Jonhard Eliasen. Greinin hjá Jonhardi og viðtali við sama kann lesast í