kunnu grundgeva fyri hann, at hann tí bert er subjektivur, líkasum tá vit tosa um smak innan tapet, klæðir ella bilar. Men um ein persónur ikki trýr uppá demokrati, ella at jødar hava rætt at liva, so eru
fingið eitt gott samband við okkum. Tá ið pápi arbeiddi í herinum, sendi hann pengar heim til mat og klæðir, men mamma tók alt til sín sjálvs, sigur Xiaobin. Korini í barnaárunum vóru fátækslig. Hann átti
orgul, har ein kann spæla tónleik við einum orgli. Dukku-Lisa er eisini eitt. Lat Dukku-Lisu í ymisk klæðir, gev henni stutt hár, langt hár, o.a. Eg havi sjálvur gjørt prentið niður á fløguna, og brent ella
við, og so má restin røkka. Tað havi eg altíð dugað, og tá ið børnini vóru smá, gjørdi eg teimum klæðir. Gomul fólk duga eisini at klára seg fyri minni enn yngri fólk og krevja sum heild minni. Mær dámar
skuldi mamma gera okkum út, eisini við klæðum. Tað mátti eisini sparast, tá ið tað snúði seg um klæðir. Tað, sum systir mín ikki passaði, varð seymað um til mín. So her fór einki til spillis. Vit skuldu [...] la uttan at hugsa um, hvat hetta kostaði henni. Umframt skúlapening skuldi eg eisini hava serlig klæðir. Vit skuldu hava fyrimiddagstoy og eftirmiddagstoy. Eisini skuldu vit hava seingjarklæðir við. Hetta
Kirkjubæjarklaustri. Teir vóru sera væl móttiknir, fingu heitt og gott at eta, heitt bað og turr klæðir. Klæðini, sum teir komu í, vaskaði og turkaði bóndakonan. Pápin segði, at tá ið hann kom úr baðikarinum [...] leiðslu av hreppstjóranum. Bjargað varð tað mesta av tí leysa, sum fekst fatur í. Tað mesta av tí vóru klæðir hjá manningini, segl, tog, snøri, onglar og søkk (lodd). Bjargað varð eisini lyktir, byrsur, ymisk
tað niðuríaftur bátin. Men tann sum var serliga illa klæddur, hann fekk eisini klæðir umborð á “Verdandi”. Vit fingu klæðir í Reykjavík, og vit vóru serdeilis væl móttiknir, tað skulu teir eiga, eisini
fyri okkum. Nú verða klæðir blakað burtur, tá hol kemur á, ella kanska fyrr enn tað. Hetta lýsir tann stóra munin á tíðini tá og nú. Mamma fór eins og einkjurnar tá í kolsvørt klæðir. Hon fór ikki eingong
forfedrar inn í holur og pyntaðu tær frá gólv til loft. Tað er ein løgin atferð, tí tey høvdu knapt nokk klæðir á likaminum ella mat í búkinum. Tað var heldur ikki tær holur, ið man búðu í, ið man pyntaði, men
sama ferðin, sum Jákup í Lon lat seg úr og gav einum útróðrarmanni, sum illa var komin á holdum, klæðir síni. Fyrstu ferð Jørgen var uttanborða var fyri støðni á Toftum. Báturin fór runt, sum hann var
