er kongsvaldið bert ein institutión, sum púrt einki veruligt vald hevur, men sum hevur ein ella annan savnandi og umboðandi týdning fyri Danmark. At kongshúsið hevur sína ávirkan á Føroyar og føroyingar

prógvaði til fulnar, at hetta var ikki júst tað sum teir brendu mest fyri. Teir søgdu ikki nógv hvør við annan. Sigarettir vórðu royktar í hópatali, og hóast kunnleikan til heimsmálið enskt ikki var so stórur

hvussu tungt tað var at stríðast við almennu skipanina, har tey vóru víst frá einum myndugleika til annan uttan veruliga at fáa nakra vegleiðing og hjálp. Maud Wang Hansen greiddi tann 7. februar í samrøðu

eydnast tað ikki kommununi at frysta okkum út við at nokta okkum grundstykki, hava teir roynt ein annan taktikk og tað er at gassa okkum av bygdini við royki frá gomlum, russiskum skipum. Jákup Súni Jacobsen

fíggjarpolitikk. Tað var lagaligt at sita við ábyrgd. Men broyting var ávegis. Neyðugt var at leggja á annan bógv, at reka varnari fíggjarpolitikk. Hetta visti tjóðveldið fullvæl. Umsat jú fíggjarmál, so eingin

ikki inn á Whalsay, men sigldu framvið oynni og hildu leiðina fram beinleiðis til Lerwick. Á middegi annan dagin eftir, at vit vóru komin til Whalsay, loystu vit aftur, og nú lá tann stóra løtan fyri framman

hava tað torført, og síðstu løtuna undan steðginum høvdu teir góðan hug at illneitast inn á hvønn annan, og samstundis var tað einki serligt, at málverjin, Bárður Johannesen, eftir samanstoyt við Heðin

var í hvørjum valstað fyri seg, og tað gjørdi at Petur Mohr Dam kundi siga við ein danskan blaðmann annan dagin eftir fólkaatkvøðuna, at um Føroyar gjørdust sjálvstøðugar, so fór hann at krevja, at Suðuroyggin

Ingibjørg og Dánial vóru fólk, sum tað var sera hugnaligt og lætt at vera saman við, bæði á ein og annan hátt. Hvat tey høvdu sum fremsta mál her í lívinum, tað vístu tey meira við sínum atburði, enn at

vit sleppa einum almennum risa leysum, tí veruleikin er, at Postverkið verður bundið bæði á ein og annan hátt og hevur stórar avbjóðingar fyri framman, sigur Bjarni Djurholm.