hvussu væl hesin garpurin tekur ímóti allari nýskapan og sær ljóst uppá tíðina frameftir. Í skrivandi løtu hoyri eg nú í útvarpinum, at Tjóveldið og Miðflokkurin lýsa við fundi í Eysturoynni um flogvøll á

seg í teir og geva teimum lív. Hon sníkir seg at lata seg í hin vakra kjólan hjá Ofeliu, og í somu løtu byrjar ein dreymaferð inn í ein leiklistarligan heim. Í hesum føri inn í dramaheimin hjá tí víðagitna

skipum. Og rutukervið verður eisini broytt. Á skrivstovuni hjá Eimskip Føroyar ivast tey ikki eina løtu, at hetta fer at betra tænastuna og geva eitt enn betri reglusemi. ­ Viðskiftafólkini mugu hava vøru

eyguni upp, so vóru klaksvíksgenturnar stroknar avstað uppá 12-6. So kom stígur í hjá Mjølni eina løtu. Tær tóku sær eitt sindur av løttum, meðan Fleyr-genturnar vístu, at eisini tær duga at berjast fyri

hava gjørt. ? Hinir venjararnir hava eisini verið góðir, men teir hava latið okkum fingið hvíld eina løtu meðan vit venja, og tað hevur gjørt, at vit ikki hava fingið tað sama burturúr. Hesin venjarin loyvir

kommunistar vóru tá sum nú jagstaðir av máttmiklu íhaldskreftunum, ikki minst her á landi. Eg ivist onga løtu í, at tað gleddi Vøgg almikið, tá hann saman við nøkrum fáum øðrum, ið høvdu ta glæsiligu hugsjón

púra óvæntaðan 1-1 javnleik. Todi í hopla FCK hevði vitjan av Viborg, og teir vunnu 4-2. Men eina løtu stóð einki til. David Nielsen hevði skorað bæði til 1-0 og 2-0, men so tóku teir sær av løttum, og

stóri málslúkurin, men tað er sera merkisvert, at tað eydnaðist honum at fáa reyða kortið í síðstu løtu. Tað hevur við sær, at hann kann ikki hjálpa til, tá KÍ sunnudagin skal spæla torføran dyst í Runavík

fyrsta korterið. Tá støðan var 17-16, noyddist venjarin hjá StÍF-kvinnunum Johan Danielsen at rýma eina løtu, tí hann skuldi spæla við monnunum beint aftaná, og hann sá eisini eitt sindur misnøgdur út, tá hann

tí besta, sum hevur verið at sæð higartil í kappingini. Havnarmenninir blivu mestsum áskoðarar eina løtu, og teir raknaðu ikki við aftur, fyrr enn støðan var 22-16 til StÍF. Munurin minkaði eitt sindur aftur