lisið. The Rise of the Creative Class Lat meg royna kortini. Í bókini The Rise of the Creative Class setur amerikanski professarin í búskaparfrøði Richard Florida dynamikkin í samfelagnum serliga í samband
kkur kann vera strævin, tí hann hevur okkurt avmarkað yvir sær: ein verður settur í bás - og ein setur onnur í bás. Flokspolitikkur kann eisini vera idiotiskur: flosklar og tómar frasur verða mangan tiknar
um ein fer til handils. Har ein altíð má vera varin á ferð millum bygda, at eitt seyðafylgi ikki setur sær fyri at royna at sleppa sær heim (tað er, yvir um vegin), júst sum tú kemur koyrandi. At "heima" [...] andlit til andlits við ein flótta, uttan statsborgaraskap, er hóast alt eitt sindur ræðandi. Tað setur tingini í perspektiv. Yasmin vónar, at politiskar broytingar í Iran einaferð í framtíðini fara at
gerast størri - og at fyrðirnir ikki økjast í vavi og tali - er neyðugt at vit politiskt fara inn og setur skinsamar avmarkingar, soleiðis at tær fyritøkur í megna at hóra undan, í framtíðini hava møguleika
hendan hátt kunnu læra barnið enn betur at kenna. Í hylinum er nevnliga neyðugt, at tað er barnið, sum setur mørkini, sigur Majbritt. Kann vera lívbjargandi Eitt er, at hetta sum so ikki er nøkur venjing í
myndini. Tey velja sjálvi at melda seg úr samfelagnum. Tey nokta at liva eftir treytunum, ið samfelagið setur fyri, hvussu ein eigur at liva og doyggja. Viðhvørt er enn tyngri at liva "sum hini" enn at avbyrgja
hvørjum ári, har teir framføra nakrar sangir. Bæði jólaligar og teir av meira vertsliga slagnum. Hetta setur avgjørt sín dám á. Nógv fólk Talið á fólki á Lágargarði til hesar løturnar er blivið størri og størri
náttúruni í Føroyum skal liggja hjá Føroya fólki. Tí skal tað ikki vera SEV, men Føroya Løgting, ið setur yvirskipaða orkupolitikkin út í kortið. Enn fleiri áir verða turrlagdar. Árini á náttúruna eru ikki [...] tað, er tað ikki vist, at fólkini í SEV eru serstakliga órein og ómøgulig. Tað er bara ongin, sum setur teimum mørk. Náttúruvernd, umhvørvis- og orkupolitikkur, er nakað, sum politikararnir í Føroyum hava
til loysingina, og hann má gerast so stórur hesufer, við ábyrgd fyri tykkum, at tað verður hann sum setur dagskránna. Tí tað er hann sum stendur sum felagsnevnari fyri tí stóra hópinum av føroyingum bæði
tosar um munin á hansara skrivihátti í dag og fyrr. Og hann kemur inn á hetta, at tá ein sum ungur setur seg niður at skriva sangir, tá hugsar ein ikki altíð so nógv. Reglarnir eru ikki nógvir, og ein leggur