legði av álvara upp til ein stóran offensiv í seinna hálvleiki, og Kyndlamenninir stríddust av heilum hjarta fyri sínum møguleika. Og tað var líkavið at tað gekk. Mistu á stokkinum Tá ið 9 minuttir vóru eftir
okkurt hjá Dostojevski eisini. Haldi sjálvur, at eg havi lisið ov fá av heimsins stórverkum. Hondina á hjarta ? lesur tú altíð eina bók lidna? Nei, eg lesi ikki altíð eina bók lidna. Serliga ikki, tá talan er
Goethe, Schiller, og, ja listin er langur, men nái eg pensiónsaldurin, nái eg eisini hatta. Hondina á hjarta ? lesur tú altíð eina bók lidna? ? Áh nei, hugtekur bókin meg ikki, leggi eg hana frá mær, men tað
rúmd fyri at hjálpa úti so væl sum heima. Nú fær almenningurin so at hoyra, hvat tingmenn hava uppá hjarta. Tað er at vóna, at uppskotið fer at fáa góða móttøku, og at tingmenn í góðari semju finna fram til
endiliga hevur fingið frið og at tú nú ert heima, har sum tú altíð tosaði um. Tað, sum lá tær so nær á hjarta: at sleppa heim til himmals at møta Gudi, andlit til andlit, og møta teimum, sum stóðu tær nær í
strúka har kendi eg hjartafrið, ímillum spinar og knúgar og standa við teirra lið, eg biði av innasta hjarta tað verði mín sæla stund, at unna tí landinum hjartað við brimi um nes og sund. Farvæl kæru oyggjar
breiðan rygg og venda kritikki til nakað skilagott. Hvør einstakur av okkum hevur nakað gott uppá hjarta, og tað er hetta vit skulu prioritera og dyrka. Eisini fáa nakað positivt burtur úr tí negativa og
og greitt starvsfólki og sjúklingum frá, hvussu tey skulu fyrihalda sær. Eitt nú skuldu tey við hjarta- og lungnasjúkum og tey við veikari immunverju, ikki fara undir brúsu, fyrrenn trupulleikin var bastur
spurdur um, hvat var hitt stóra boðið í lógini svaraði hann: Tú skalt elska Harrans Gud tín av øllum hjarta tínum, av allari sál tíni og av øllum huga tínum. Hetta er hitt stóra og fyrsta boðið. Men annað
ígjøgnum alt, sum tú hevði við at gera, at tú vart ein eyðmjúkur persónur. Tey gomlu stóðu tínum hjarta nær, og rættindi teirra var tú altíð klár at verja. Siðsemi var í hásæti, og tað kunnu vit bara hava
