álvara. Pápi sigur í eini av sínum talum, sum eru útkomnar í bók, at tá ið hann savnaði tilfar til »Guds Fólk Songbók«, hana, sum kom út í 1952, segði hann ein dagin við Lenu: »Finn tú onkran góðan sálm
trý, tit hava mist ein góðan mann, pápa og forsyrgjara. Men Gud styrkir okkum við hesum orðum: Lívið gevur stóra gleði og kann geva stóra sorg Gud hann gevur okkum megi til at liva her á fold. Hvíl í friði [...] hyggja eftir við táravátum eygum. Vit hava mist nógv, men vit eiga nógv eftir, sum vit siga takk fyri. Gud styrki okkum øll, sum mistu okkara kæru við Sjóborgini. Ærað verður minnið um manningina. Takk til
Evnini fyri fyrilestrunum annars eru m.a. »Samarbeiðið millum skúla og kirkju«, »Hvussu ung uppfata Gud« og »Hví eru ung so upptikin av óndskapi í fjølmiðlunum?« Annars fer rektarin Eberhard Harbsmeier at
sum ongantíð koma at doyggja, tí teir veruliga eru sprotnir úr Guds egna hjarta og givnir til persónar, sum hava megnað at lata orð Guds egnu tankar til okkara, og tekur teir við í sangúrval sítt. Øðrvísi [...] sørt at lurtrarnir, einir 500-600 í tali vóru farnir at leingjast eftir at byrjast kundi. Aftaná eitt Guds orð og bøn var Torkil Mørkøre úr Klaksvík tann fyrsti at framføra nøkur av sínum løgum. Nú havi eg [...] gospeltónleiki, og innast í mínum hjarta fegnist eg um, at so væl er statt í okkara landi á hesum øki. Má Gud vælsigna tykkum, og haldið á og tænið við tykkara sangi og tónleiki. Føroyingar hava altíð stuðlað
tornar, neyvt kunna siga føroya fólki hvussu livilíkindi teirra á oyggjunum framyvir verða - við hjálp Guds okkara. Tá allir teir upplýsingar, sum vit tørva í dag fyriliggja, fyrsta tá kenna vit grundarlagið [...] oygjum okkara fyrst og fremst er treytað av tí samfelag, vit sum einstaklingatjóð hava við Skaparan og Gud okkara, hann, sum øllum valdar. Halla vit okkum ikki fyrst av øllum til hansara og líta á hjálp og
Frælsi Hitt falsa og hitt sanna frælsi. »Ikki hvør og ein, ið rópar Harri, Harri, skal ognast ríkið Guds!« Tað ræður um at gera mun ímillum hitt sanna og falsa. Frælsi! Man nakað orð hava slíkan vakran og
nokta kvinnuligum starvsfelaga at prædika. Fyri føroyingin er tað eisini púra greitt, at kirkjan er Guds hús - tað er ikki gamalt í Føroyum, at prestur »eigur« kirkjuna. Í hesum tíðum, tá vit politiskt og
er trúgvin ein frígering frá allari stúran fyri, hvat ið vit skulu gera, fyri at fáa lut í Guds lyftum. Gud hevur í Jesusi Kristi gjørt alt, ið neyðugt er, fyri at vit aftur kunnu gerast børn hansra og [...] longdini. Og tað er ævinliga satt, sum Gud á sinni segði við fólk sítt, og tað er eisini galdandi fólk okkara: »Ísrael, tú kemur tær í óføri, tí einans hjá mær er frelsa«. Gud signi hesa kirkju, og hann signi [...] ið har verður sagt honum, hann kann trúgva tí ella vraka tað í vantrúgv. Kristin trúgv er álit á Gud, sum Heilagi Andin virkar við orðinum. Hon er, sum Luther segði, tað at vænta sær alt gott frá Gudi
hevði sæð út í Norðurlondum, um hann ikki hevði verið. Men hugsan hansara, um at fólk skuldu hava Guds Orð á hjartamálinum, var seinkað 400 ár í Føroyum. Hóast »tey skiltu danskt«, so fóru menn undir at
hetta var eisini gjørt í bestu meining frá danskari síðu. Grønlendingar hildu at danski staturin var Gud, og tað sum varð sagt, frá danskari síðu, settu teir ikki spurnartekin við, sigur hon. Hon fekk klagur
