hana orsaka, segði Eva, at tað gjørdi ikki petti – hon hevði annars hildið ljóðið koma frá rossunum! Hundur mín, sum hvørja nátt gekk á varðhaldi, plagdi tað mesta av degnum at liggja og durva. Henda seinnapartin

er hóskvøldið kl 21.00 ella eftir kappingina leygardagin, sí niðanfyri Treytin fyri luttøku er, at hundur og førari hava verðið minst nummar 7 í eini klassa 3 kapping í ár, at førari er limur í seyðahun

at gartera, sum løgreglan so má taka sær av, men í gjár var tað so ein hundur, sum hevði gjørt um seg. Tað var í Havn, at ein hundur var endaður inni í einum dunnugarði, har hann hevði gjørt av við tvær

ganga við hundinum, meðan dómsnevndin metir um hundin. Út frá eini heildarmeting verður hvør einstaki hundur síðani premieraður í sínum bólki. Hesaferð verður tað Arne Foss úr Noregi, ið verður dómari. Høllin

Jyllandsposten frá bolius.dk. - Djóraverndarlógin umfatar øll djór. Ein snigil hevur somu rættindi sum hundur, ketta ella kúgv, sigur umboð fyri Dyrenes Beskyttelse. Í donsku djóraverndarlógini sigur grein 13:

klára tingini sjálv. Sjálvandi vil eg tað. Hundur í sama skinn Fíggjarliga trongstøðan ger, at Sólrun brúkar ikki pengar upp á seg sjálva. – Eg gangi sum hundur í sama skinn, flennir hon stillis­liga. –

minna tó á at hugsa um reinføri, tá ið ein er saman við hundum - tað eru eisini aðrar sjúkur, sum hundur kann bera við sær. Tað vil siga at fólk eiga at vaska sær um hendurnar eftir at man hevur handfarið [...] vera at hundurin vil ikki eta, spýr og hevur ilt í búkinum og fepur. Eisini sæst gulsótt. Hevur ein hundur tekin um sjúlkuna, verður mælt til at venda sær til djóralækna, siga Landslæknin Landsdjóralæknin

”Brahmadellarnir” hjá Jóanesi Nielsen var seld til stóra týska forlagið btb/Random House, og ”Ein hundur, ein ketta og ein mús” og ”Flata Kaninin” hjá Bárði Oskarsson vóru seldar til norska Orkana Forlag

oman móti høvuðsjarnbreytarstøðini. Hann deildi og rópti alla tíðina. Hin segði einki, og tað gjørdi hundur hansara heldur ikki. Hann var bara væl nøgdur við kipsini úr skálini, sum tann illi maðurin hevði

Ar­nold gjørdist so fúkandi óður, “Ætlar hann at skjóta innanfyri, tað skal ikki ganga, den freki hundur.” Í tí sama so hoyra vit, at maðurin skjýt­ur og so tekur hann eina haru upp og fer so omanaftur