sum tænastumaður, kom mín inside vitan um almenn viðurskifti – kanska mest um landskassans konglomerat – í perspektiv. Tað kravdi tíð, og at skriva krevur nógva tíð, ikki tær at siga. Eg
øll, at tað verður ikki eitt pent fíggjarlógaruppskot, sum skal leggjast fyri tingið – og tíans heldur tað, sum skal samtykkjast. Tí er tað lættari hjá løgmanni at skriva út valið, áðrenn
enn. Men internetið og útvarpið eru tryggir og stuðlandi miðlapallar hjá blaðnum – og tilsamans trúgva vit, at fáa eitt sterkt miðlaumhvørvi í Miðlahúsinum, sum kann framleiða dygdargóðan
flokki, sum syndrast. Sjálvandi skulu vit vísa hógv í búskaparmálum. Men vit spara okkum ikki einans úr fíggjarkreppuni, og tað almenna eigur sjálvandi sína ábyrgd at hava virksemi í gongd
kvinnur. Og tað undrar Javnstøðunevndina, sum vísir á, at slíkur hugburður eigur at vekja ans, tí formaliserað vitan, útbúgving og førleikar eru avgerandi fyri, hvussu vit sum eins
hevði givið mest búskaparliga og lívfrøðiliga, og hetta hevur eitt nú ført til, at tilsamans hava fiskatilvirking og fiskiveiða eftir botnfiski undir Føroyum at kalla ikki havt avlop
fyri fakfelagsrørsluna. Ofta verður funnist at politikarum, hvussu teir fara við skattgjaldarans peningi. So um júst hetta málið um ALS ber prísin, skal vera ósagt. Men hetta málið vísir bara,
fyri nettupp tí norðurlendska. Sum politikari í mong ár vísti hann norðurlendska samstarvinum stóran ans og við tilknýti sínum til mentanarligt virksemi hevur Jóannes Dalsgaard eisini givið norðurlendska
uttan førara at ráða yvir«. Nú ljóðar tað so fínt at fáa »ráðharrabil«. Men hetta svarar væl saktans ikki til annað, enn ein stjórabil – ein bil, sum eftir skattalógini verður roknaður sum ágóði
á pláss í egnum flokki, hevur verið í størsta danska dagblað við dreymi sínum, sum eingin tó gav ans – eins og hann var á ríkisfundi, har hann heldur ikki fekk ljóð fyri uppskotinum. Afturkomin sigur
