nógvastaðni er tilfarið so vánaligt, samstundis sum omanlop og vindur er til vanda fyri ferðsluna. -Kemur eldur í ein bil inni í tunlinum, er ongin útgerð at stýra roykinum og ongin útgerð at sløkkja eldin við
at ein hydrauliktangi var farin at leka og at olja lak niður á bjálvingina í skorsteininum, so at eldur var komin í. Eldurin varð skjótt sløktur og motorurin varð samstundis sløktur. Strandferðslan sigur
hvønn skúladag fara til Klaksvíkar og norðuraftur við bussi. Fyri ikki so langari tíð síðani kom eldur í bussin. Men tíbetur var hann ikki staddur í tunlunum, sum eru deyðsfellur. - Vit orka ikki at hugsa
Men tað vísir seg at er nakað at spyrja um, viðv. viðurskiftunum millum Føroyar og Danmark, so er eldur í skálanum beinanvegin, so fara “junglutrummurnar” hjá løgmanni í gongd, og hóttanir um at skaða tey
hol varð sett á hesar risa íløgurnar á komandi fíggjarlóg ella ikki, so skulu tit líka trúgva, at eldur hevði verið í skálanum. Ein slík útsøgn hevði verið uppfatað sum tann ultimativa falliterkleringin
so flott og smørt og kend. So tá Jan-Allan varð tikin fyri at lúra í einum solarium, fór tað sum eldur gjøgnum samfelagsins slatrikanalir. Almennar sum privatar. Fólk gottaðu sær, og tann altíð svangi
tað skal onki til, so er tað tað, sum tað merkir. Tað skal onki til, tí øðin er har, sum ein ævigur eldur. Hjá øðrum er tað eitt pund av krúti. Eitt øðisherðindi, sum ikki var eitt illsinnisríð sum tó fór
lesandi í Norðurlondum, sum eru skapt eftir sama leisti, komu til Føroya at fundast. Flestu væntaðu at eldur kom í skálan, og so varð. Summarferiuavloysararnir hjá Várharra vóru tíbetur enn til arbeiðis, og
brunaumsjónini at halda sínar fundir í niðastu hædd, tí tað var ikki nóg trygt, um tað nú skuldi komið eldur í. Hvar skulu starvsfólkini so halda fundir og drekka kaffi, tá ið eingi hølir eru tøk? Jú, lærarastovan
leigusveinur” um Anfinn Kallsberg. Sjálvandi bóðu vit løgmann um viðmerking til hetta, og so var eldur í. Nú fór propagandamaskinan hjá Høgna Hoydal rættiliga í gongd. Hann ringdi ótaldar ferðir