skránni. Eg avloysti Christian í sjúkhússtýrinum tíðliga í 90’unum, og ringdi hann beinanveg og ynskti mær tillukku. Hann kom oman við øllum sínum tilfari og gav mær eina holla innføring í hetta arbeiðið [...] Christian var ein øgiliga útatvendur persónur, so var hann eisini bæði glaður fyri, góður við, og upptikin av hvussu tað gekk tykkara børnum. Hann fylgdi við í øllum, sum tey fingust við og var ógvuliga [...] Enn í dag, ein góðan mánaða eftir at Christian andaðist, kennist tað sera tungt at hugsa um, at hann ikki er ímillum okkum longur. Christian var eitt menniskja við nógvum talentum og góðum eginleikum,

Andriasi ein heitan tanka, nú hann mót vestri var á flogi, til tað land, ið hann visti lá fyri framman. Hann var í góðum hondum á lívi og hann er ikki í minni góðum hondum, nú hann er deyður. »Tú var mær ein [...] sigla.« Andrias liggur undir loki meðan hesar reglur verða skrivaðar og eg hugsi um hansara alsk til skrivaða orðið og til pennin. Hann dugdi væl at skriva, hann dugdi væl at taka til, og hann hevur ríkað [...] góður Andrias var við tey menniskju, sum hann var góður við. Eg hugsi um teir menn, hann sigldi saman við, og teir har í millum sum gjørdust hansara vinir. Sum nýklaktur pensionistur, hevði hann eina tí

havt stóra ávirkan á hann, serliga politiskt. Hann var hugtikin av svenska vælferðarsamfelagnum, og mangan tók hann dømir um hetta fram, tá hann førdi fram røðu á tingi. Tá Andrias slapp at greiða frá um [...] ikki uppaftur í 2011. Andrias hevði eitt blídligt og fyrikomandi lyndi. Hann tók alt á sín egna hóvliga og skilagóða hátt. Hann var drúgvur og djúpur í kjakinum, og ongantíð lat hann seg taka av fótum, tí [...] ættarbond visti hann bara, og tí var hann altíð sera áhugaverdur í kjaki og práti. Stóri áhugi hansara fyri samfelagnum gjørdi, at hann fylgdi ómetaliga væl við øllum tí, sum fyrifórst rundan um hann. Ikki minst

arbeiði enn tos, tá hann arbeiddi, – og ein kaffileskur og eitt svart ball, var tað sjálvsagt eisini tíð til. Hann var ikki bangin at »taka fatt«, tað skuldi henda okkurt, har ið hann var. Hann dugdi væl at læra [...] Hann arbeiddi sum timburmaður á timburverkstaðnum, har eg fór undir mína útbúgving sum bygningssnikkari. Eg fann skjótt útav, at hesin maðurin dugdi sera væl at arbeiða. Hann var altíð fyrstur til arbeiðis [...] arbeiðis og sum oftast seinastur heim. Hann var ómetaliga raskur og sera dugnaligur, tað var týðuligt at síggja. Andrias var sera skemtingarsamur maður og visti ofta »eina góða« at siga frá. Hóast hetta,

ikki bara ein ommubeiggi fyri okkum; hann var nógv meira enn tað. Hann var ein maður við fáum orðum, so hann hoyrdist ikki væl millum fólk. Men hóast hetta var hann ein maður, ið man legði merki til og [...] smáu tók hann sær eisini tíð til. Eg minnist serliga teir traditionellu sunnudagstúrarnar. Hann hevði føst tíðspunkt at geva seyðinum, og helt hann hesi sera væl. Sunnudag aftaná døgurða byrjaði hann inni [...] støðurnar, lærdi hann meg ymiskar søgur og sangir. Serliga var tað ein, ið eg minnist burtur úr, barnasangin hjá Hans Andrias Djurhuus, ”Burtur á heiði”, ið hevur eitt eyðkent kvæðalag. Hann hevði lagt til

var gott. Góðu Aja, Elisabeth og Inga, Heri, Andrias, Jónas og Elias. Tit hava mist nógv. Má Harrin signa og varðveita tykkum. Tit vóru so sera væl um hann líka til tað síðsta. Gott at eiga tað lyftið [...] heim í Havnina. Pápi okkara, Mikkjal Samuelsen, nevndur Mikkjal í Horni, var sonur bakaran í Horni, Andrias, sum tú var uppkallaður eftir, og mamma, Inga f. Simonsen, var ættað av Viðareiði. Barnaárini vóru

til heimbygdina Toftir. Tá hann var heima av skipi, og eftir at hann fór at arbeiða uppi á landi, var hann ikki av bygdini meira enn hægst neyðugt. Gott prógv um hetta er, at hann ongantíð hevði verið á Ólavsøku [...] Expedit. So hendi tað, at Andrias keypti skonnartina Mjóvanes og Vensil fór við Andriasi har umborð, og hann var við Mjóvanesi til annar heimsbardagi brast á. Undir krígnum róði hann út við deksbátinum Nýpuni [...] til okkara. Minnist at hann ofta slangaði sær á beinkinum og so fóru vit børn at beistast við hann. Tað dámdi honum og ikki minni okkum. Longu tá Vensil var smádrongur sást, at hann hevði ógviliga góðan

í fjøruni henda morgunin, meðan hann stakk fliður, har hann hevði stoytt fulla byttu av fliðum burtur fyri síðan at fara niðan til hús við tómari spann, og fyrsta hann helt fyri var: ”Hetta verður ein [...] in liðugur, og varð hann settur oman fyri vegin beint norðan­vert Gjónna. Árni Ziska av Strondum evnaði varðan til. Vígslan fór fram leygardagin hin 08. juli í fagrasta veðri. Hans J. Joensen, biskupur [...] segði so nógv, var prátingarsamur og í sera góð­um lag hesa løtuna. Hann var eisini umborð í Klakki og hugdi at ”lugarinum”, sum hann var óføra hugtikin av. Vágsmenninir høvdu lokað framskutin á báti teirra

annin í Havn, Mads Andrias Winther (1871-1923). Mass Andrias Winther og Jóhan Hendrik Poulsen vóru teir í skipaðu fyri fyrsta fólkafundinum í Føroyum, hetta var 14. mai í 1894. Hann kom upp í politik, [...] íbirti hann í 1903, fyrsta veljarafelagið í Føroyum, Føroya Framburðsfelag. Tá ið nýggja býráðslógin kom í gildi í 1908, var M. A. Winther valdur á listanum hjá hesum sama felag og gjørdist hann soleiðis [...] soleiðis fyrsti býráðsformaður í Havn. Tað verður Ólavur Clementsen sum fer at hava fyrilestur um Mass Andrias Winther í Miðlahúsinum í Havn, í dag, leygardagin, 12 september klokkan 16. Í nevndini í Ættarbandinum

skriftunum. Hann hevur sagt: “Skriftin vikast ikki.” Jóh.10,35. Hann brúkti skriftirnar, tá ið hann hevði orðadrátt við teir, sum í samtíð hansara ikki trúðu á uppreisnina, saddukeararnar. Hann segði við [...] Matt.22,29. Tá ið hann bardist ein andaligan bardaga við freistaran sjálvan í oyðimørkini, rak hann hann aftur tríggjar ferðir, hvørja ferð við einum skriftstaði, Matt.4,1-11. Og tá hann undirvísti tveir [...] bíblian mannaorð, var hon ikki verd pappírið, hon er skrivað á. So her verið eg noyddur at rætta teg Hans Andrias, fyri lesarans skuld, serliga fyri teir mongu lesararnar, sum bara lesa yvirskriftirnar, ella