hevði sømt seg, at øll javn­að­ar­fel­øg lótu van­ligu lim­ir­nar koma til orð­anna, so nógv klók­ari eru nevnd­ar­lim­ir í javn­að­ar­fel­øg­u­num ikki enn vanligu limirnir. Tað er fólkið, sum eig­ur

tí tøkn­iliga arbeiði og royndum, sum vit eisini koma við og tí røttu tilrættaleggingini av sjálv­ari boringini á djúpum vatni, so trúgvi eg, at trygdin fer at vera avgjørt í hásæti, tá vit fara undir

Hansen, lands­liðsvenjara, eru eis­ini Jacob Thomsen, hjálpar­venjari, Andras Gango, málmans­venj­ari, Sonja Skúvadal, fysio­tera­peutur, og Sonja á Líðarenda, liðleiðari, við á ferðini.

høvi til, at løg­tingið nú kann endavenda øllum máli­num. Verkæltanin er kanska eitt úrslit av sín­ari tíð, tá bankastjórar og advo­k­at­ar kundu lokka skipseigarar til handl­ar í hundraðtalsmillióna klass­anum

ætlanir um at giftast. Men eydnan vardi ikki leingi. Í 1923 fór Jógvan undir Ísland við Ingrid. Í nógv­ari aldu ein dagin slitn­aði mesanvantið. Mesan­mast­urin brotn­aði og rakti Jógvan so meint, at hann doyði

ikki eina línu í kappingini um rætt­in til leiðirnar við Norð­pól­in. Tað stendur at lesa í ein­ari nýggj­ari bók, sum danski tíð­ind­a­maðurin Mart­in Bre­um hev­ur skrivað. Høv­und­urin skri­v­ar í bók­ini

finna upp á okkurt nýtt. Okk­urt, sum fær fólk at fylkjast um »sam­­ríkja­hug­sjón­ina« upp á ein fiks­ari máta, so kann hann vinna sigrar.

Komandi leygarkvøld 12. mars, skipar Tón­leik­a­sam­takið Grót fyri sera á­huga­verd­ari kon­sert í Tøting í Syðru­gøtu. Tey ið trína á pall í Tøting, eru tónaskøld ið hava ferð­ast kring heimin og tónaskøld

­i­num, Sonja Jógvans­­dótt­ir, sam­skip­ari hjá Sam­taki, Selma Ell­­ings­­gaard, for­kvinna fyri Starvs­mann­a­fel­­ag­­ið og Sig­mund Poul­­sen, sak­før­ari. Ráð­­stevn­­an ver­ð­ur í Norð­­u­r­­la

sam­skif­t­um teirra, sum javnan siga meiri um sam­tíð okk­ara og sam­fel­agið enn mang­ar drúgv­ari og dram­at­isk­ari lýs­ing­ar. Arn­bjørn tók sjálv­ur ann­ar stig til tíð­ar­rit­ið Ven­cil og hev­ur nú í skjótt