gjøgnum trappur inn, út, inn, út, inn. So sjáldan at síggja teg sita og bert njóta tað hond undir kinn. Tað er so, vit teg fara at minnast, tú, sum øllum ein tænari var. Hvar á foldum vit enn kunnu finnast
Ditlev og Guðrun. Móðurin Herborg var úr Hoyriksstovu í Oyndarfirði, dóttir Siggu, sum var ættað úr Kinn. Guðrun og eg vóru sostatt trýmenningar í móðurlegg. Faðirin, Johan Joensen, var sonur Jens Elias
skal eg síggja Himmalin. Tann dag skal sorgin ei meira meg níva, tann dag, tá Jesus turkar tár av kinn. Ja, góði Herálv, Hilda og Benita, Fríðbjørg, Patsy, Frankie, Valborg, Frans, Edmund og Valborg omman
skal eg síggja Himmalin. Tann dag skal sorgin ei meira meg níva, tann dag, tá Jesus turkar tár av kinn. Ja, góði Herálv, Hilda og Benita, Fríðbjørg, Patsy, Frankie, Valborg, Frans, Edmund og Valborg omman
fyri alt tú hevur lært okkum. Vit sakna teg ! Í dreymaland brátt tú fert inn. Við brosið og rósum á kinn. tú droymur um einglar og jól, um stjørnurnar mána og sól. Leikar á grønari ong, Jesus signi mín drong
saman við okkum, hetta skuldi verða ein gleðisdagur fyri okkum øll, men hendan dagin runnu okkum tár á kinn. Høgni var saman við okkum í hjørtunum. Vit høvdu mangar góðar stundir saman ? bæði í gaman og álvara
træskipasmíð. Hetta mintust vit frá gamlari tíð. Og var hetta seinastu ferð eg sá John Smith við bros á kinn. Síðani vísti hann mær, plássið norðanfyri húsini, hvar hann hevði planir um at gera sær eina garagu
hennar’ grav. 3. Ein sólskinsmorgun svav hon inn til dag, sum aldri endar, tá várligt lot mær streyk um kinn, sum hennar’ mjúku hendur, og teskar: “Hon, tú hevði kær, er ikki har.” 4. Lat dustið liggja niðri
og hesa síðstu tíðina var hann hjá FJM í Runavík. Sofus var sonur Karl Johan, sum var ættaður av Kinn í Lamba, og Jóhonnu, sum var av Toftum. Sofus var giftur við Klaru, sum er av Skipanesi. Tey búðu
Nú hongur tað soleiðis saman, at eg og Harald eru næsmastu skyldmenn, mamma og hann eru systkinnabørn og tí var tað mín familja sum vóru høvuðsleikararnir í filminum. Eg sá eitt glimt av mær
