stovn til endurvenjingar. Hann fær framvegis ikki tosað, men eyguni ru klárari, hann hevur flutt armar og bein eitt sindur, og eisini hevur hann snarað høvdinum, sigur mosturin Mariann B. Petersen. Tað

til endurvenjingar. Emil fær framvegis ikki tosað, men eyguni eru klárari. Hann hevur eisini flutt armar og bein eitt sindur, og eisini hevur hann snarað høvdinum, sigur mosturin, Mariann B. Petersen, við

nu til Føroyar. Tvørturímóti hava vit nokk av koppingarevni so nú ræður bara um at fáa so nógvar armar, sum gjørligt, at sproyta. Tí er kunngerðin um koppseting nú broytt, at øll sum koma til Føroya, kunnu

undir at fáa kráir laðaðar uppaftur. Hópurin hittist um 10-tíðina á morgni, og so varð brotið upp um armar. Øll hjálptu hugagóð til, smá sum vaksin. Tey høvdu amboð við sær, bæði hjólbørur, spakar og spannir

steðgast fleiri ferðir, tí onkur albogi hevði lyft seg ov langt upp frá borðinum. Til endan vóru armar so eymir og menn so móðir, at teir máttu sleppa at hvíla seg. Tá teir báðir brustu saman aftur løtu

soleiðis av álvara. Fyrstu strálurnar eru ótrúliga sterkar, og alt fer upp at renna og veipa. Lør og armar daga fram, tá ið ullintu undirbuksirnar og kotini verða løgd til síðis í nakrar dagar, og vit eru

tær hevur verið fyri. Sjálvt lærararnir hava verið til dystin fús í sam-felagnum og brotið upp um armar og verið við í tí vanliga arbeiðinum bæði til lands og til vatns. Kemur tú til bøndurnar, so lá ikki

in verður settur í verk, er helst satt. Tí mælir Føroya Lærarafelag honum til at smoyggja upp um armar og gera nakað, áðrenn ruðuleiki verður í fólkaskúlanum. Elsa Birgitta P. Petersen

seg við at fara og svimja ella sóla sær, tí tær stúra fyri, at tær hava for stóran búk, lør ella armar. Hetta er for galið, meinar kropsaktivisturin Elisa Vang, sum áhaldandi roynir at gera upp við tað

bókin “Fodnoter”, sum Lena Maria Klingvall hevur skrivað um lív sítt. Lena Maria varð fødd uttan armar og við breki í beininum. Hetta var sjálvandi ein skelkur fyri øll. Spurningurin var fyrst og fremst [...] at síggja brek hennara sum eina avbjóðing og ikki eina ómøguliga uppgávu. Tá Lena Maria ikki hevði armar, lærdi hon at nýta føturnar sum hendur - at skriva, at seyma, at spæla klaver og at svimja. At liva