kundi vara nógv av sumrinum, og tað var snøri ella snella, sum var reiðskapurin, ið skuldi brúkast. Agnið plagdi at vera kræklingur ella øða. Teir sum vóru ótolnir, plagdu ofta at rýma, áðrenn toskurin fór

Dunnett, lordi í økinum. Í stuttum práti við Sosialin vísti Sofus Poulsen á, at Ísland er besta “agnið”, sum hann tók til, hjá Norrønu vestanfyri. Landið er víðakent fyri síni sermerki, ikki minst heitu

streymi. Tá ið bátarnir fingu línuspæl, var hetta nógv lættari og roynast kundi alla staðni fyri tað. Agnið var ofta sild, men fekst hon ikki settu vit línu eftir brosmu, sum eisini var óført kalvaagn. Tað

Útróðurin var soleiðis, at allir bátarnir royndu við snøri í senn og allir royndu við línu í senn. Agnið var serliga gágga, og eitt sindur av sild viðhvørt, um hon fekst. Vit kundu fáa nokk so væl av gággu [...] tá ið besti streymur var. Hesar vóru javnar til støddar, men gággur úr Funningsfirði vóru besta agnið. Her vóru gággurnar so ójavnar til støddar, at tær størstu máttu skerast sundur, meðan gággurnar yvir

ein av teimum dystunum, Arsenal-fjepparum dámar allarbest at vinna, so tí er vónin, at bara hetta agnið kann lokka áhugað at møta á stovnandi aðalfundinum. Fyrireikararnir vita av góðum grundum ikki um

ein av teimum dystunum, Arsenal-fjepparum dámar allarbest at vinna, so tí er vónin, at bara hetta agnið kann lokka áhugað at møta á stovnandi aðalfundinum. Í uppskotinum til viðtøkur fyri Arsenal Føroyar

bóghvítuhvalur er ikki friðaður. Allastaðni er hann til miklan ampa fyri fiskiskapin, tí hann tekur agnið av húkinum og etur fiskin, ið á er.

báturin fekk aðra helvtina og manningin hina. Báturin helt útgerðina, olju, línu og tílíkt, meðan agnið fór av óbýttum. Tvey tey fyrstu árini, vit róðu út við “Royndini” frá Klaksvík avreiddu vit í ráfiski

Barðargrunninum. Skipini fáa nógvan fisk tann dagin alla ta vikuna, men vit fáa lít­ið. Tað var bert agnið, sum hevði skuldina. Vit føldu fisk, og skiparin skjeyt ritur til agn, men tað nyttaði einki. Vit

lyftist hugans heimur upp í hæddirnar upp um fjallagreinirnar, og tú verður eins og eymur, sum tann, ið agnið sparir. Soleiðis vóru hesar frægu løtur saman við Steintóri. Onkuntíð høvdu vit børnini við, og var