Í fagrasta veðri bleiv fyrsta Grand Prix súkklukappingin koyrd á norðoyastevnu leygardagin. Kappingin var skipað sum býarkoyring við samlaðum starti, og súkklað varð í 50 min + 1 umfar. Hvørt umfarið var

Marknaðardagurin verður mettur sum eitt slag av upphiting til stevnurnar. Dagurin úti í Bakka í fagrasta veðri eydnaðist stak væl. Fyrireikararnir meta, at eini 2000 fólk vitjaðu. Um 1000 gjaldandi vaksin vitjaðu

Sundalagsstevnu. Lítli Torkil sigur seg vera sera spentan til kappróðurin. Síl og állar Av fagrasta veðri er í Hósvík, henda dagin, Sosialurin er rullaður norðuryvir. Framvið smølu bygdarvegunum stendur grasið

danska luttakarabólkinum, ið havnakonan er partur av, hava tað gott. Tey bíðaðu heldur eftir betri veðri, og í hesum hevur Erla kanska fyrimunin at vera føroyingur?.

Tað var harmuligt, at tað akkurát ta løtuna, tá tað var mest týdningarmikið við góðum veðri, skuldi oysa niður á nýggja grasvøllin. Poul Michelsen bjóðaði væl komið, Torleif Sigurðsson og Leivur Hansen

gjár høvdu vit samband við Báruna, sum var á veg aftur á fiskileið. Nú siga veðurmenninir frá betri veðri alla vikuna, frætta vit har yviri frá. Báran hevði bert fiskað í tríggjar dagar, áðrenn teir noyddust [...] seinast í mai mánaða, kom aftur sunnudagin. Teir høvdi umleið 20.000 pund inni. Teir rýmdu eisini undan veðri. Nú teir komu heim aftur, høvdu teir umframt sína egnu kvotu, eisini fiska aðra kvotu, teir høvdu

Veðri henda dag var illsligt, vindur og regn, men tað løtuna í prestur kastaði jørð á, varð ein skái; ein hugsaði við sær sjálvum, at henda skáa hevði Jógvan uppiborið. Stóran part av lívi sínum var Jógvan

Nógv vóru tey, sum í fagrasta veðri leitaðu sær í Føgrulíð á fólkafund seinasta leygardag. Fólkafundurin varð hildin í sambandi við, at tað í ár eru hundrað ár síðani, at Føroya Fólkaháskúli varð settur [...] so mong fólk á hesum fagra og nú søguliga stað. Orøkin til tey mongu vitjandi var helst tað góða veðri, men eisini var væl skipað fyri, so lætt var at koma til fundin, hóast tú ikki var staddur í Norðoyggjum

og harvið vanligi gerandisdagurin byrjaðu aftur, og mikudagin í farnu viku var so tiltakið í góðum veðri og mest sum alt bygdafólkið savnaðist saman fyri at hugna sær eina løtu. Bygdaráðið syrgdi fyri, at

Skansan, hvat hann skuldi gera. Skansin svaraði aftur, at hann skuldi ankra. Tað bleiv av ringasta veðri av útnyrðingi og norði hesa náttina. Fólkið á Kirkju sá hesi bæði skipini koma inn millum Viðoynna [...] stødd so eystarlaga og norðarlaga, tá ið tey fingu landkenning, at tey fingu ikki søkt havn fyri veðri meðan ljóst var. Tey royndu so at sleppa inn á Viðvík at kroka, men har var ikki liggjandi. Damparin