20. øld stóran stuðul frá vísindini, serliga tí at vísindin sá sær ein møguleika at sleppa av við Gud. Nú stendur útviklingslæran næstan við gravarbakkan tí seriøsir granskarar skammast við at viðurkenna [...] misgerðir, veikleikar og sjúkur. Og so mong, sum taka ímóti Honum, teimum gevur Hann mátt til at vera Guds børn. Tí mugu vit ikki vera slíkir dárar, at vit sum land og fólk fara at góðkenna og viðurkenna og
Karsten Hansen kendi seg so illa millum sínar partamenn, sum soleiðis eftir hansara tykki háðaðu Gud og Halgubók, at hann fór úr flokkinum og limaði seg inn í Miðflokkin. Nú verður áhugavert at vita
ynskt, at vit øll vóru eins góð og tey. At Gud vil venda Føroya landi bakið tí hesi fólk eru millum okkara, havi eg ilt við at trúgva Eg ivist eisini stórliga um Gud vil klamsa hurðina táið hesi menniskju [...] døming. Eg spyrji meg sjálvan: Hví øsa seg upp um hesi fólk? Eru tey verri enn vit heturosexuellu? Er Gud nærri okkum? Hvussu við teimum fíggjarliga ivasomu? Hvussu við spekulantunum sum liggja á lógarinnar
minnast kreppuna í 90´unum! Hvat var tað sum bjargaði okkum? Jú, tað at vit fóru á knø okkara og bóðu Gud um fyrigeving fyri at vit, Hansara fólk, høvdu forsømt Hann og tað verk, Hann hevði sett okkum til [...] til. Noyðast vit at síggja enn eina kreppu, áðrenn vit fara niður aftur á knøini? Vit minnast, at Gud svaraði okkum, so fiskifrøðingar og onnur lærd fólk enn í dag standa og undrast á hvaðani fiskurin kom
í 21. øld týdningarleys og óviðkomandi. Nei, samkoman er ein sunn, lívfør og virkin lívvera, sum Gud við Heilaga Andans megi nýtir til at útinna arbeiði Sítt á jørð. Í fyrsta helminginum av bókini leggur [...] aðrar minka. Bókin er ikki um nakra einstaka samkomu, men umtalar øll endurfødd menniskju, sum samkomu Guds. Bókin svarar á ein einfaldan hátt spurningum, viðvíkjandi tí sum Bíblian lærir um samkomuna og um
-Westboro fer at mótmæla til jarðarferðina. Hann rørdi nógv fólk í heiminum, men hugsaði ikki um Gud og legði upp til syndarligan atburð, skrivar gentan. Samkoman er kend fyri at mótmæla, tá ið falnir
stoltleiki og komandi ættarliði ein fyrimynd. Teir løgdu nógv fyri og firnaðust ikki fyri at troyta Guds gávur við úthavsins strendur. Í hesi sorgarløtu leita tankarnir til tey avvarðandi, til einkjur, foreldur
kundi oysa av tí, hann visti, kendi og hevði upplivað gjøgnum eitt langt lív. Marius átti frið við Gud, og hesin friður fylti hann, nú likam hansara viknaði og flytingin til eitt betri land stóð fyri stavn
gamla føroyska samfelagið og Gudstrúnna - Jesu evangelium -, er ein innilig, markleys trúgv og álit á Gud. Teir gomlu høvdu Jesus við sær, hvar teir enn ferðaðust - á útróðri, í haganum, í bjørgunum - ja,
»Bíða eftir Godot«. Men hvør er hesin Godot? Tað fáa vit ikki at vita. Vit bíða eftir frelsuni, at Gud skal straffa øll tey, sum vit ræðast, vanvirðia og hata. Vit lata okkara lítla dreym upp í hendurnar
