okkara, og sum eing¬in orðasavnari áður hevði rakt við, var orðið ón, sum kom í brævi skriv¬að¬um í Svín¬oy 11. februar 1973 av Onnu Danielsen. Hon nevnir nøkur orð, sum hon hevði hoyrt av goml¬um manni. Til
maskindrivnum línubáti, men hvørki eydnast. Um aldarskiftið gjørdist hann partaeigari í sluppini Viðoy. Men tað var hann sjálvur og ikki handilin, og tá motorbátarnir komu, letur hann tann fyrsta byggja
mannalívum, vóru Standard, William Stephenson, Sigrid og Tjaldrið. Hetta er størsa vanlukka í Føroyum síðan vit fóru at reka skipsfiskiskap í 1872. Neptun er eisini størsta einstaka vanlukkan, sum
byrjaði, tá pápi okkara gjørdist álvarsliga sjúkur. Hann hevði skrellikoyringini fyri Norðstreymoy og Norðureysturoy, og onkur mátti taka yvir, fortelur Pauli. Tað bleiv í fyrsta umfari Pauli, sum
støðu sum vit, tá tað kemur til útisetar, tí vit hava jú teir allarflestu av okkara spælarum í Føroyum og so bara ein ella tveir í Danmark. ------------- Føroyski hópurin Teir 14 spælararnir, 12 útispælarar
munur á háárstíð og lágárstíð, tá tað snýr seg um at selja seingjarpláss, og tí verða vit í Hotel Føroyum samtakinum noydd at hava fleiri bein at standa á, og har er Johannes Jensen fantastiskur. Hann hevur
stilli og nokk so kalt. Hetta hugsaðu vit einki um, men fóru heim í skúrin. Vit skuldu fara norður í Føroyingahavnina morgunin eftir. Tá ið vit um morgunin komu til bátarnar var alt fryst. Av tí at víkin [...] tað ein illa atkomulig strond. So tað bleiv ikki tað, sum tað kundi verið. Vit róðu nógv suður um Føroyingahavnina, suður á Trebrødre og suður á Marrak. Hagar var ein teinur upp á umleið tríggjar tímar
v frá Atlantic Airways Tað er við stórari sorg, vit kunngera, at flogfar okkara av slagnum BAe 146 OY-CRG Flight no: RC 670, hevur verið fyri tí vanlukku at koyra út av breytini á flogvøllinum í Stord
Skiparin hevði ánilsi av, at prísurin sum frá leið fór upp. Carl á Lag keypti loksins fiskin fyri 36 oy/kg, sum var besti prísur tað árið. Seinni í 1935 fóru teir til Eysturgrønlands. Hetta var ein serligur
prosenti til fiskimenn. Men afturfyri máttu fiskimenn góðkenna ein fastan prís fyri fiskin, sum var 50 oy/kg fyri stóran fisk og minni fyri tann smærra. Hetta merkti, at tann “reini triðingurin” var bjargaður [...] inum tá, valdu allir fiskimenn tey 27%. Hetta loysti seg eisini, tí prísurin fyri árið gjørdist 72 oy/kg. Umrødda saltlóg kom ongantíð í gildi, men gjørdi tó sína nyttu í júst hesi støðuni at mýkja partarnar
