1 rigsdaler for hvert skud, da fornemmes ingen armod«. Peder Arhboe gerst javnan heilavillur, og bóndin verður høvuðsfíggindin. Frásagnir eru, at harra Peder fór at vitja bóndagarðin við øks í hendi, og [...] stóðst av hesum, royndi Peder Arhboe at umbera seg ymsar vegir, men áðrenn sakin var endað, doyr bóndin á Ryggi. Og tað er ivaleyst framferðin í sambandi við jarðarferðina sum ger, at nú er ovboðið. Tá

við hetta og har næst eisini tí eg havi varhugan av at fá fólk kenna støðuna og halda at eitt nú bóndin í Íslandi ella Danmark »dugir« nógv betur at framala eitt nú seyða- og ella neytakjøt, tí tað er

seg sundur, men tíbetur var tað bara ein av okkum, ið var fyri óhappinum, og tað var Jansu Jensen, bóndin, ið var í Stóru Dímun. Hann kom aftur við øðrum skøvninginum í gipsi. Hann var ein dagin farin at

um, hvussu ónæriligir einstakir bøndur kundu vera móti traðarmonnum. Ósemja elvdi eisini til, at bóndin í Bø í Vík flutti suður á Langasand og bygdi har í 1839. Sverri Egholm skrivar um hesi niðursetufólk

har búði Látrabóndin. Tað árið, Ólavur var føddur, í 1834, sigur ein fólkateljing, at Poul Joensen, bóndin á Látrinum, var 57 ára gamal. Og júst hann er ein teirra, sum søgan fer at minnast, tí hann av sínum

bert vóru bøndurnir ? og harvið prestarnir, sum eisini vóru bøndur ? ið høvdu loyvi at eiga bát, og bóndin hevði rætt til at biðja sýslumannin síggja til, at báturin varð mannaður av teimum ognarleysu. Fyri [...] við, at ein nýggjur prestur kemur til bygdina Kervík og kemur á tal við bóndan Hávarð í Stórustovu. Bóndin sigur frá nýggju lógini, sum kom fyri »einum seytjan árum síðani«, og sostatt tíðarfestir hann søgubyrjan

innanhýsis við at siga: ­ Í eini fylking sum hesi skal vera pláss fyri fleiri meiningum, men eins og bóndin sáar græs í nýveltum øki, so verður altíð eitt sløg av illgresi, sum má fáast burtur, og tað var

teimum familjum í Froðba, sum hava umsitið jørðina væl og virðiliga, teirra viðurskifti hevur nú bóndin við almennari hjálp yvirtikið. Tey eru rikin frá góðum viðurskiftum til umstøður, sum ikki kunnu

bert vóru bøndurnir - og harvið prestarnir, sum eisini vóru bøndur - ið høvdu loyvi at eiga bát, og bóndin hevði rætt til at biðja sýslumannin síggja til, at báturin varð mannaður av teimum ognarleysu. Fyri [...] við, at ein nýggjur prestur kemur til bygdina Kervík og kemur á tal við bóndan Hávarð í Stórustovu. Bóndin sigur frá nýggju lógini, sum kom fyri »einum seytjan árum síðani«, og sostatt tíðarfestir hann søgubyrjan

bóndakonan borðreiður við smyrjibreyði við føroyskum viðskera. Meðan máltíðin verður notin, greiðir bóndin frá ymiskum søguligum í bygdini og á garðinum. Fráferð kl. 13.00. Kostnaður: 150 kr. (børn upp til