leið í ár 1900. Saman við honum vóru tveir studentar, genta og drongur. Ímóti teimum kom hábærsligur maður við hvítum skeggi, hann bar hatt og svingaði stavinum aftur og fram. Hann var sjónliga burur í øðrum
Rajani, sendimaður Føroya í Bretlandi, Kate Sanderson og ríkisumboðsmaðurin, Birgit Kleis. Hugtikin maður Í túninum í Tinganesi tóku vit í hondina á Ben Bradshaw og spurdu, hvørja fatan hann hevur fingið
sum glúpskar stoyttu seg niður eftir eggunum, skræddu tey sundur og ótu tey. Beint við gekk ein maður og smíðaði sær eitt hús. Tá hann sá syrgiliga skilið, leyp hann í einum lopi oman á bøin, men tá lá
Åh, er tað tú! Ja, vit hava fund nú týskvøldið. Og tá kemur tað fyri og so avgreiða vit tað. Ein maður hevur ringt á kommunukontórið við einum fyrispurningi til borgarstjóran. Hann er spentur eftir at
gomlu rokkgudarnir høvdu, merkir eisini spælið hjá Øssuri. Tú fært varhugan av, at hetta ikki er ein maður við einum bassi, men ein samla eind, eitt slag av menniskjaligum bassi, fullkomin samanrenning millum
blivin 9.30 verða lokini koyrd á smyrjibreyðspakkarnir og verða teir settir inn í vognarnar. Ein maður kemur og koyrir teir oman til flogførini, og so er bara hjá flogternunum at servera umborð. Góðan
norska flóttarfólkaskipinum, Silva, sum higar komu undir krígnum, tey flestu til Klaksvíkar. Annar maður sum var við, og eisini giftist í Klaksvík, var Knút Brandal, sum giftist Honnu hjá Binu og Johs. úr
av Sámal Paula. Eitt betur heim kundi hann ikki fáa, eg kann aldrin takka nokk. Góða Gumman, eg, maður mín, børnini og langommubørnini, ynskja tær hjartaliga tillukku á 100 ára degnum. Vit ynskja tær ein
hann ikki bleiv 100 prosent, fekst tú hann aftur til Gøtu. Jonhard var ein stillur og friðarligur maður. Tá man kom at vitja, og eg og fastur flentu eftir onkrum stuttligum, og vit so nøkunlunda vóru lidnar
lagið er ógvuliga upp og niður. Ímyndin av tunglyndi sum ein vekleiki er nógv útbreitt. Ein rættur maður verður ikki tunglyntur, hann eigur at vera sterkur og hava alt undir kontroll. Tí verða menn ofta
