ikki kenna seg illa av at hava órógva meg, sigur Øssur Mohr. Onkuntíð vildi hann ynskt, at tað eisini bar til at toga stikkið til tankarnar út. - Eg fái í øllum førum ikki ikki mála, um eg gangi og spekuleri
segði, at eygu míni vóru fín eftir umstøðunum. Tað var, meðan hann var hjá eygnalækna, at Kartni bar upp á mál møguleikarnar at fáa serliga viðgerð fyri eyguni, so hann kundi koma at síggja betri – og
verið arbeiðsmaður um dagin og 'skrivstovumaður', um hann kallar tað, um kvøldarnar og náttina, tá tað bar til at skriva. Men sjálvt um tey hava givið honum virðismikið tilfar, harmast Jóanes Nielsen í dag
kappast. Tey kappaðust fyrst og fremst um innihald og dygd. Sjónvarpsfólkini vildu prógva, at tað bar til at gera gott føroyskt sjónvarp, og útvarpið oysti sendingar á skránna við alskyns innihaldi, sum
skuldi røkka heilt ‘upp í Himmiríki’. Men Várharra dámdi einki hesa framsøknu, verðsligu verkætlan og bar so í bandi, at fólk fóru at tosa ymisk tungumál, so tey ikki skiltu hvørtannað. Nú tornbyggjaranir
dragingini. Tað var nógvur vindur, men tá var suðurrákið burturdottið, so tá gekk væl at draga. Tá bar til at andøva so frægt, at tað kundi komast fram á línuna. So var liðugt at draga, og fisk høvd vit
suður. Sådan! Allir vóru glaðir, og kvøldið var eitt tað besta nakrantíð. Soleiðis var Herluf. Alt bar til, og pengar høvdu ongan týdning. Hann plagdi at siga ”pengar koma og fara og eg eri rock´n roll
nógv. Eg kennist við landið, býirnar og søguna heilt frá tí eg var smádrongur. Men ikki fyrrenn nú bar hetta til, greiðir hann frá. At fara til Ísraels ber Jógvan saman við myndina í heimbygd hansara, Strendur:
til biskopperne Naturligvis skal nogle af de danske biskopper have en undskyldning. Det manglede bare. Spørgsmålet er blot. Hvem skal give denne undskyldning? Det kan ikke være de fire præster, I nævner
stórum leikpalli. Men minniligast var, søgdu tey, tá ein høgur, fattur maður steig inn á pallin og bar fram vígsluorðini. Yrkingin byrjaði og endaði við hesum reglum: Verði høgt til loft, verði vítt til
