luttakarunum, og einki er at ivast í, at hetta eru kompetentir frálærarar. Dómaraspurningurin hevur ofta verið ein trupulleiki hjá flogbóltinum seinnu árini, og tí hevur FBF hesa ferð sett sum treyt, at

ikki at siga, hvat var hent. Hon hevði bara bjóðað børnunum heim til sín, tí tey høvdu spurt hana so ofta. (Mynd: AP)

Sangarin var góður og hann hevði góðan uppbakning av orkestrinum. Teir komu bara heilt væl frá tí. Ofta kann ein vænta nógvir feilir av nýggjum bólkum, men so var ikki hesa ferð. Elin Maria Ó. Olsen

tá slíkt veður er. Vegirnir verða saltaðir, men tá kavin verður til ta reinu evju, tá henda óhapp ofta, sigur vakthavandi á løgreglustøðini. Tíðliga mánamorgunin hevði løgreglan longu fingið tríggjar

Eyðun & Terji. Á Skarvi siga tey, at tá Eyðun og Terji vitjaðu í fjør, var met sett við áskoðaratali. Ofta er plásstrot leygarkvøld á Skarv. Skarv fer framyvir at húsa livandi tónleik fríggjakvøldið. Fríg

bjarta Tú skínur í mínum hjarta Tú er mær so kær Í huga mínum altíð nær Hóast leiðin tín long Og sorgin ofta trong So skínur tú í ævir Hyggið og gevið gætur Tín glóð vil aldri kølna Og tín vakurleiki aldri følna

de France í 1997, men síðani hevur gingið striltið við at halda somu hæddirnar. Ikki minst tí hann ofta hevur lyndi at fáa dekan ov nógv kilo upp á kroppin vetrarmánaðirnar.

Ferencváros. Á heimasíðuni hjá Ferencváros sigur Jesper Jensen, at hann sum venjari hjá donskum stórliðum ofta hevur møtt Ferencváros í evropeiskum kappingum, og hann hevur verið hugtikin av róminum og umstøðunum

úthongdur, tá okkurt miseyðnast er nakað av tí bókin viðgerð. Eisini viðger bókin tað fløkju, sum ofta er á bygd har bæði familja og vinir arbeiða á sama arbeiðsplássi. Tað mest serliga við bókini er at

Um kvøldarnar, tá vit børn vóru løgst, segði hann ofta frá ymiskum tilburðum, bæði slíkum hann sjálvur hevði upplivað og somuleiðis frá gomlum døgum. Ofta sníktu vit okkum niður av loftinum at lurta. Spennandi [...] hansara var so smittandi. Torkil var áhugaður í føroyskari list, serliga í myndlistini, og greiddi hann ofta frá henni. Eisini dámdi honum væl tónleik og sang og tað mátti vera í prestagarðinum, at vit fyrstu [...] tað var tað so at siga hvønn dag. Tá Ingiborg, mamma hansara var á lívi, vitjaði hann og familjan ofta suður. Altíð var hann inni á gólvinum hjá okkum, og hvørja ferð hevði hann okkurt við til okkara.