til eina útvarpssending! Vit tosa ofta um mun á skrivaðum máli og talumáli (t.v.s. danskligum máli). Nei, ikki veit eg. ÚTVARPSTÍÐINDI: “Smelta, hann rógvir, alvorligt fornemmilsi, sekkar, millum bøndurnir”

agntrot í Íslandi tá. Vit koma inn á Bakkafjørðin og fara at tosa við Kaupfelagsstjóran um at fáa agn. Nei, tað var púra eingin møguleiki fyri at fáa agn. So spurdi hann eftir Andrassi gamla og Andrias. Tá

var galið við tí. Hesin læknin segði enntá, at vit kundu fara heimaftur. Men tá segði Reidar korta nei. Vit fóru ongan veg, fyrr enn blóðroynd varð tikin av Eriki. Blóðroyndin varð tikin klokkan tíggju [...] a, at tey gera hetta ikki orsakað av pengunum. - Vit gera hetta so sanniliga ikki fyri pengarnar. Nei, teir kunnu vit saktans vera fyri uttan. Vit eru so ill um viðferðina, sum vit hava fingið í hesum

ikki er torført ella strævið at ganga á universiteti, men til hetta kann eg bara svara bæði ja og nei. Á tímatalvuni eru ikki nógvir tímar, áleið 14 um vikuna, har teir flestu eru fyrilestrar. So á tann

tannlækna einaferð í níggjunda flokki, spurdi tannlæknin hana, um hon ofta spýði. Beinta segði sum vant nei, og so hendi ikki meira. Men hon fór ikki aftur til tannlækna tey næstu fimm árini. Ikki fyrr enn tannapína

Nei, Beinta er ikki til longur, men sum Christian Matras so væl tekur til, ylurin er eftir. Vit kendu Beintu frá lesibólkinum, har vit kjakaðust um bókmentir og list í einum frælsum forum og altíð við

kanska av nógvum, men ikki hjá Atla Gregersen, sum bara hevur fótbóltin at ganga upp í Skotlandi. - Nei, har er nógv frítíð. Eg havi jú onga familju her, so eg venji mest møguligt. Ofta geri eg skotvenjingar

Howard Bellamy. Spurdir um teir ikki skjótt eru troyttir av at liva í einum kufferti, siga teir avgjørt nei. -Okkara tónleikur hevur givið okkum meira, enn vit nakrantíð høvdu kunnað ímyndað okkum. Vit hava

sum bleiv almannakunngjørd í gjár, søgdu 55 prosent, at tey fara at siga ja, 27 prosent fara at siga nei, og 18 prosent høvdu ikki tikið støðu enn. Ein kanning, sum blaðið Irish Times prentaði leygardagin

gjørdi av ikki at skriva undir. Farið varð at leita eftir nýggjum venjara, og eftir at onkur hevði sagt nei takk, endaði tað í hesi vikuni við, at Henrik Larsen skrivaði undir. At FSF ikki hevði ráð til samstarv