sum fýra ára gamal til Norra at búgva, men hann er ikki í iva um at hann er føroyingur av fullum hjarta. - Eg eri føroyingur og skuldi eg valt millum Norra og Føroyar, so er ongin ivi um at eg hevði valt
er í sær sjálvum tann vit ofta hugsa mest um, og tað untist okkum øllum at vera hjá, tá hansara hjarta ikki orkaði meir. Einari slíkari løtu kunnu vit vera takksom fyri. Soleiðis vil eg gjarna, saman
hølið lá í Kommunuskúlagarðinum. Mangar eru søgurnar um Jónu og hennara áræði, góða lyndi og stóra hjarta. Seinastu tíðina er tað serliga nólsoyarbørnini, ið hava notið gott av hesum. Alma Hansen, hevur
sindur sjálvdestruktiv til tíðir. Hvat er, eftir tínum tykki, umráðandi at duga? At fylgja sínum hjarta og tora at verða erlig. Hvat elskar tú at gera? At skapa og at dansa til feitan tónleik. Hvussu er
samfelagnum. Dóttir Hilmar, Tove, sum nú er 14 ár, hatar kvinnuna, sum drap pápan, av øllum sínum hjarta. Og nú, hon heldur seg kenna Anneli aftur, dylur hon ikki yvir, at hon hevur sett sær fyri at drepa
havhestaunga, koyrir hann í ein posa og gevur konuni hann og sigur, at tað skal onki kosta. Tað var hjarta-nemandi at síggja ta gleði og takksemi, sum skein úr eygnum á hesi gomlu konu. Henda hending fekk
ein hava upplivað. Tú vart ikki ein kvinna, sum hoyrdist í fjøldini, men tá tú so hevði nakað uppá hjarta, gav tað okkum nakað at hugsa um. Eitt so Gudsóttandi og virðiligt lív, ið tú livdi, var ein góður
fingin í rættlag, og hevur hetta havt stóran týdning fyri felagið fram til dagin í dag. Árni hevði hjarta við øllum pørtum av Klaksvíkar Ítróttarfelag, og tí verður hann eisini stórliga saknaður. Vit drýpa
saman, allar tær samrøður vit hava havt, øll tey góðu minni tú hevur givið mær, liggja tætt at mínum hjarta.? Eg takki tær fyri alt, og eg fari aldri at gloyma teg! Nú farin ert tú,? hvat geri eg nú? Hettar
føroyska samfelagið frá einum útiseta vinkli, og samstundis kjakast um tey mál, sum útisetar hava uppá hjarta. - Vit lova, at sendingin verður frek, frísk og festlig, siga tey fimm, Barbara Holm, Eydna Skaale
