Kristian Eirik, ella Iggi, sum vit vanliga róptu hann, var sonur Olgu og Samson Højgaard í Vestmanna. Sjálvt um farleiðin millum Vestmanna og Rituvík var drúgv og long, tá ið Iggi var smádrongur, var

Jónfinn og Fríðgerð, fyri tann góða døgurða til okkum øll aftaná. Takk til Heina, fyri tey penu minningarorð tú gav Hilbert og Hallu. Tøkk fyri samkenslu - øll sum komu inn - uppringing, brøv, øll sum góvu

Eg vildi fegin skrivað nøkur orð um okkara kæru systur, Lenu, en tað er ikki so lætt, tí orð eru so fátæk, tá ið tað geldur Lenu og lív hennara. Eg minnist, tá ið hon var fødd, og havi tí kunnað fylgt

Nøkur orð, nú Jógvan er farin. Ella Jeppa sum vit vanliga kallaðu hann. Varð so heppin, at sleppa at verða lærlingur hansara í trý ár, og eru hesi árini tey bestu eg minnist afturá sum arbeiðspláss. U

Tú fór við Sjóborgini; tað kennst so løgið, at tú ert vekk og ikki kemur aftur. Tú gjørdist bert 23 ára gamal. Sum heilt lítil sigldi tú við babba; longu sum 10 ára gamal fór tú fyrsta túrin til skips

Tú elskaði havið; tú elskaði tað, sum havið gav. Tíni bestu ár brúkti tú á sjónum; at enda tók sjógvurin teg. Tín síðsta túr við Sjóborgini fór tú týsdagin tann 31. mars, og av honum komst tú ongantíð

Jógvan bróður ringdi til mín tíðliga ónsmorgunin sjeynda januar og fortaldi, hvat ið hent var. Jónfríð var á veg niðan á ellisheimi í Auning í náttarvakt, har hon var fyri ferðsluvanlukku vegna svarta

bundnum og óbundnum stíli ? og um aðrar hendingar, sum fram eru farnar. Her hugsi eg um tey góðu minningarorð, sum hann skrivaði, tá Lis og Kriss vórðu bil-dripin fyri einum ári síðani. Eg havi eisini sæð

Theodor var føddur 26. november ?39 og hevði júst nátt tey 58, nú fjørðurin var rógvin. Theodor var sonur Hilmu og Meinhardt á Gulldrangi, og tað var júst við pápanum, at Theodor sum tilkomin royndi s

Ein vøkur blóma er upprivin við rót, bert 45 ára gomul. Tað er so ófatiligt, at vit ikki skulu hava hesa vøkru blómu ímillum okkara meira. Vit eru blivin so nógv fátækari. Tung vóru boðini, sum vit fi