nevnist Earthrace Conservation Organization, sum stríðist millum annað móti grindadrápi.??Á Føroyaferðini í vár lovaði Pete Bethune, at hann ikki ætlaði at gera ónáðir
avgreiddur í Klaksvík, og samstundis sum stórur grindabátadagur varð hildin í Suðuroy, var boðað frá grind á Sandi. Bátarnir vóru skjótir avstað, og bátar komu eisini úr Skopun og Skúgvi, skrivar Sandoyar
sum høvdu alt stríðið við at reka og drepa, fingu tvey skinn í part. Tað er munur á at halda eini grind til í bygdum øki og á eini óbygdari vík sum Viðvík, sigur Karl Johansen, sýslumaður í Norðoyggjum
var fram við fyri løtu síðan. Men her er eisini annað enn fiskur, nú farið er um middagin. Turr grind og spik eru eisini á marknaðinum, og nú veðrið í Vágsbotni er so gott, er fitt av fólk at síggja á
Í annaðkvøld verður eitt rimmar harmonikutreff á Grind í Skálavík, sum eisini verður eitt alment Syngið við kvøld. Kvøldið er skipað soleiðis, at fólk uttanfyri oynna eisini fáa høvi at koma til Skálavíkar
penga, til fólk norðanfjørðs. Tey ungu siga, at tey selja turran og ræstan fisk, flak, lippur, feska grind, saltgrind, turt- og lakaspik, turt tvøst og skerpikjøt fyri ein góðan prís. Tey ungu í Miðnámsskúlanum
í Miðvági sum fornminni. Talan er um ein gamlan hjall, sum altíð hevur verið brúktur til at goyma grind í. Samstarv Arbeiðið við at varðveita Stóra Hjall verður gjørt í samstarvi við Fornminnafelagið og
almennum fyrilestri við amerikanska granskaranum Russell Fielding um mentan og siðvenjur í sambandi við grind í karibiska St. Vincent & Grenadines og í Føroyum. Hóast Føroyar kunnu tykjast fullkomiliga ólíkar
at luttaka í grindarakstri og grindadrápi, sum vanligt, krevst ikki grindaskeið. Øll kunnu fara í grind, bæði í báti og á landi, sum vanligt hevur verið, uttan at hava grindaprógv.
soleiðis frá hesi hending: Sunnumorgunin, 19. november 1939, doyði grind í Hvannasundi, og millum aðrar bátar, sum komnir vóru í grind, var ein úr Oyndarfirði, eitt seksmannafar við maskinu. Veðrið var [...] Teir royndu at tveita grind út fyri at lætta um. Men tað kom eitt øgiliga ringt rennikavaæl, og hildið var, at tað var tá, at báturin holvdist. Múlamenn høvdu eisini verið í grind, og tað var so seint, [...] at koma! So illa vildi til, at henda dagin, eg bað hann ikki koma, var hann farin til Hvannasund í grind. Báturin fórst á veg heim aftur út fyri Múla, og Hendrik fekk eina váta grøv so skjótt eftir at vera
