segði ein starvsfelagi henda dagin. Nógv dømi eru um tað. Eitt skfiti var Klæmint formaður í LH. Tá fall tað honum í lut at ganga á odda í stríðnum um sjálvan samráðingar-rættin, sum var komin í vanda. Hann

læraramangul. Tessvegna komu tí javnan lærarar aðrastaðni frá, bæði úr Føroyum og úr Danmark. Tá fall tað Michael natúrligt at taka sær av teimum, vísa teimum runt og enntá hýsa teimum. Honum dámdi

familjan á sumri í 2000 komu til Strendur at búgva, fekk hann arbeiði hjá Sjóvar komm­unu. Arbeiðsdagurin fall honum lættliga, og hann møtti glaður til arbeiðis. Hann fekk høvi at seta sín egna dám og fingramerki

fingu 12 ommu- og abba­børn. Hanna vann sær nógvar lívs­royndir. Hon misti mammu sína, Helenu, á lut­fals­ligum ungum árðum. Hon upplivdi eisini at missa mann og son, áðrenn hon sjálv fór um sýnina. At missa

Vestmanna, sum gjørdi mat til starvsfólkið. Marin og Einar giftust og búsettust í Vestmanna. Einar fall væl til í Vestmanna, har hann arbeiddi sum timburmaður, bæði sum sjálvstøðugur og saman við øðrum

Tískil gjørdist sambandið við familjuna rættiliga avmarkað í mong ár. Ein dag hendi so tað, at DDR fall og gjørdist partur av demokratiska Týsklandi. Nú varð fullkomið frælsi, og tey kundu ferðast, sum

bygdini. Sjálvsagt var Brynjolv glað­ur fyri og takkaði Guði, at tað gekst børn­un­um væl. Sjalvsagt fall oft­ast prátið á hetta og var hann ikki sørt erbarur um hetta. Brynjolv og Gigga dug­du ótrúliga væl

við hana at gera. Hon var altíð blíð og altíð fyrikomandi at koma á tal við. Hóast heilsubrek, so fall hon ikki í fátt, og hon arbeiddi alt hon orkaði. Kundi hon ikki fara til arbeiðis, so arbeiddi hon

til Íslands at smíða nøkur ár. Heimkomin úr Íslandi bleiv hann heilsubrekaður í longri tíð, men hann fall ikki í fátt og kom fyri seg aftur. Hann keypti sær ein lastbil, og tá onki var at koyra, arbeiddi

nakkan í. Ein sjúkrabilur fór á staðið, so maðurin kundi fáa viðgerð. Talan var ikki um eitt álvarsligt fall.