koma tit at síggja hummaraveiðu, farið verður eftir havhesti og eisini vísa vit, hvussu tit fletta seyð, sigur Margreth Jónasdóttir og leggur afturat, at tað bara verður hugt eftir siðvenjum í sambandi
Ein bilur rendi á ein seyð uttanfyri bygdahúsið í Kollafirði um seks tíðina í morgun. Bilurin steðgar sjálvandi tá hendingin fer fram, men ein annar bilur, ið var aftanfyri, fær ikki tíð at steðga og renur
farið um heystið, fekk hvørt bátsfelag ein seyð til gávu frá tí manni, tey høvdu havt við at gera. Tey størstu bátsfeløgini fingu ein góðan gamlan seyð, meðan tey smærru feløgini fingu eitt gott lamb [...] Nakað av skerpikjøti og rullupylsu hevði hvør maður havt við sær, men tað hevði hann fyri seg sjálvan. Seyð sum gávu Var uppiløga, vældu vit um fiskireiðskapin, rørdu húkar og hugdu eftir línunum, og so rivu
, nótakast, kópaveiðu og fuglaveiðu. Føroyski báturin varð eisini brúktur til at føra fólk, torv, seyð og hoyggj og ymiskt annað. Terji R. Jakobsen er dugnaligur bátasmiður, sum higartil hevur smíðað umleið
hevur garðin Við Svartá. Hagin eitur Svartá fyri uttan, og har ganga 160 áseyðir. Hann hevur eisini seyð á Eiði. Saksunarvegurin má breiðkast Sjálvt um hann ikki býr í Saksun til dagligt, so merkir hann
fyri at vísa á ferðslutrygd og rættan atburð í ferðsluni, sigur Armgarð Steinhólm og vísir m.a. á seyð á vegnum sum eitt fyribrigdi, ið útlendingar ikki kenna. - Hóast føroyska vegakervið er væl útbygt
har seyðurin fyrr varð sigin niður, áðrenn tyrlan fyri tveimum árum síðani tók yvir. Hvalbingar róku seyð í gjár í sambandi við ullaroyting í Lítlu Dímun. Hóast illa mannaðir gekst hampuliga væl at reka,
og djóralívið, sum er í Nólsoy. - Tað er púra sikkurt, at eg fari at sakna at ganga á fjall, fletta seyð og alt tað, ið hartil hoyrir, men hinvegin so fái eg nógvar aðrar upplivingar ístaðin, hesa tíðina
landsstýrisformansfrúa, fer at vitja á Búnaðardeplinum í Kollafirði, har greitt verður frá um føroyskan seyð. Seinnapartin verður eisini vitjað í Grønlendingahúsinum í Havn. Grønlendingafelagið sigur, at tey
tá ið hann nú um vikuskiftið sá, at ærin hevði lembt eitt lamb afturat. Hann hevur fingist nógv við seyð, men hann sigur, at hann heur ongantíð verið úti fyri, ella hoyrt um ær, sum hevur lembt tvey lomb
