ikki verða hjá tær. Tú fekst stað­fest krabba­mein, og við sterkum vilja og góð­ari hjálp og stuðli frá tín­um næstu og góðum vin­um, stríddist tú móti hesi sjúk. Syrgin mugu vit sanna, at tú at enda mátti [...] ikki drálast. Gekk ikki eftir vild, var roynt á onkran annan hátt at koma á mál. Tá vit á várið 2010 fluttu inn í ný­umvælda og snotuliga bygn­ingin í J.H. Schrøters gøtu, vart tú ein sera errin mað­ur. Sum

varnast, hvussu stórt innsig kortini er komið frá teimum í títt egna sinn og sjálvstilvit. Eg kom at kenna Úlf, tá ið tey bæði hann og kona hansara Helga fluttu til Føroya og hon tók við stjórastarvinum í [...] mentamaður var Úlfur altjóðasinni og hoyrdi til tað eftirkrígsættarliðið av ungum íslendingum, sum frá hálvtrýssunum og frameftir ruddu íslendskum mentaskapi nýggjar rásir. Tað gjørdi hann m.a. við fjölmongu

gagnaði teimum deildunum at verða loystar frá sjúkrahúsinum. Vit sakna tað, at professionella ráðgevingin frá Árna Olsen steðgaði so brádliga, nú hann legði frá sær fyri jól, tí enn í dag var tørvur á hansara [...] altíð at vera har. Fyra okkum hoyrdu tey saman, Elisabeth og Árni. Men í adventini legði Árni Olsen frá sær aftan á langan og drúgvan arbeiðsdag. Henda tollaksmessudag í 2001 sótu vit og prátaðu, og Elisabeth [...] orðum sum »altíð« og »onganíð« ? var hann skjótur at pilka teg niður. Hann metti viðurskiftini »altíð« frá ymsum síðum. Var talan um persónar, sá hann menniskjað fjølbroytt og var kvikur at vísa á góðu síðuna

Eirik og eg nógv­ar góðar túrar. Eisini riðu vit kapp ímòti hvørjum øðrum, tað var í Old Boys. Tá vit fluttu til Syðradals, var Eirikur ein góður stuð­ul, altíð klárur við eini hjálp­andi hond, hann dugdi eisini [...] har vit sótu og skemt­aðu og prik­aðu eru ógloymandi. Eirik, tú dugdi so ómeta­l­iga væl at siga frá, skemting­ar­­samur og fittur. Hesin sjar­­merandi láturin, hetta fitta flennið. Eg hoyri teg fyri

eisini heima við hús, hjá Peturi Arndis og Ragn­ari. Hon elskaði hesi trý menn­iskjuni. Í 1973/1974 fluttu hesar fam­ilj­ur­nar báðar fra Hvarv­i­num. Maria og Petur við báð­um børnunum út í nýggju hús teirra [...] elskaði sín mann, síni børn, síni svigarbørn og síni ommu­børn, og tað var ringt hjá henni at fara frá tykkum. Minn­ist so væl seinastu ferð eg var og vitjaði hana. Lá í seing­ini, væl passað av Peturi [...] ikki hugsað mær at slopp­ið at livað og upplivað míni omm­u­børn“. Tað vóru tung spor hjá mær at fara frá henni, eg skuldi uttanlands eina tíð. Báðar hugsaðu tað sama - hetta er seinastu ferð vit síggj­ast

soldátar. Teir flestu vóru um 20-30 ára aldur og vóru útsendir frá Skotlandi og Onglandi til Føroya. Teir vóru ein samansettur bólkur frá ymsum samfelags- og trúarbólkum. Felags fyri teir allar var tó [...] hann tá, sum so ofta fyrr, at lyfta okkum øll upp. Hann fekk okkum at syngja og vagga til tónarnar frá klaverinum. Hetta undraði okkum, at tað yvirhøvur bar til hjá ein­um manni, sum hevði mist stórt sæð [...] at armar og kroppur gloymdu, at teir beint frammanundan vóru kryplaðar av elli. Hend­ur og fingrar fluttu seg skjótt aftur og fram eftir tan­gentunum og hann fekk tónar og sang at svinga so lættliga. Kanska

Tey fluttu til Klaksvíkar í 1966 og fingu 6 børn. 16 ára gamal, beint eftir kríggið, fór pápi til skips við Bjørgvin. Sum 22 ára gamal gekk hann á skiparaskúla, ið hann hevði nógv góð minnir frá, og sum [...] okkum um. Pápi var altíð áhugaður í okkara skúlagongd, og plagdi tá eisini at koma fram við onkrum frá sínari skúlatíð. Hann var errin av okkum børnum, og glaður um tað gekst okkum væl. Pápi var sjómaður [...] gjørdist tiltikin fyri at fiska nógvan upsa. Ferð eftir ferð fyltu teir skipið við upsa, og okkum er sagt frá, at hansara partur umborð so avgjørt ikki lá eftir. Uttan iva hava túrarnir mangan verið strævnir,

og kendi teg væl úti í náttúruni. Mangan sást tú úti í bønum við einum spaka, har tú velti bøin slættan, so hann kundi sláast við maskinuni. Ella kanska vældi tú um eitt av teimum mongu gomlu út­húsunum [...] bleiv fermdur har niðri eisini. Nú eru ikki nógv eftur av teimun, sum eru saman við tær á myndini frá tí degnum. Síðan fekst tú við vanligt bygdarlív, til tú nøkur ár seinri fór til skips. Har strídd­ist [...] stór­ur hjá tær. Tú var væl um hann, eftur at hann gjørd­ist sjúkur fyri 3 árun síðani, við góðari hjálp frá beigg­un­um hjá mær og heima­hjálp­unum. Tað skulu tær hava stóra tøkk fyri. Tað kundi veri so nógv

áhugavert at siga frá. Las okkum søgur úr »Skýmingarløtuni« og leiddi okkum í hagan, har tú segði okkum frá hvussu ymiskar blómur itu, vísti okkum fuglareiður, »á Helluni«, og segði okkum frá um ymiskar hendingar [...] hendingar, ið høvdu verið tær fyri! Sum vit eldust og fluttu heimanífrá, var tað ikki altíð so lætt at koma suður til Skúvoyar at vitja teg. Men tá vit so vóru har, á tíni gátt, fingu vit altíð eitt stórt [...] at mamma og beiggi mín komu á mínar dyr; eg sá við eitt, at okkurt var áfatt. Mamma segði grátandi frá, at tú ikki longur var hjá okkum. Eg stóð heilt lamma, eg veit at vit øll skulu doyggja einaferð, men

Orð søgd í kirkjuni, tá omma fór til gravar. Nú fór omma frá okkum. Hon er farin heim til tey, sum fóru undan henni, 96 ára gomul. Hon hevur haft eitt langt lív. Var røsk til beinini ikki orkaðu meira [...] Hon sá friðsæl út og lá við sínum vanliga smíli, nú vit søgdu seinasta farvæl við hana. Omma var frá tí ættarliðnum, har ein omma var ein OMMA. Har ein omma ALTÌÐ hevði stundir og ikki minst tol til børnini [...] ómetaliga tætt knýtta at míni ommu. Eg var har hvønn einasta frídag og hvørja feriu, eftir at vit fluttu til Sørvágs. Minnist, at eg fór tøffandi yvir við tí stóra bussinum hjá Henry, og so stóð omma so