Minningarorð. Í morgun bórust boðini um, at Hanus G. Johansen er deyður. Hann andaðist á miðnátt, friðaliga, er mær sagt. Og friðaligur, fittur og vísur vart tú, frægi frændi. Mangan húsaðist tú her hjá
finnast um foreldrini í umrøðu av børnunum í minningarorðum. Tá ið Hans Petur doyði í 1973 vóru minningarorð í Dagblaðnum, skrivað av Kjartan Mohr, og í Dimmalætting, skrivað av Georg L. Samuelsen. Um ættina
ein at hugsa um lagnuna hjá hesum unga manni, sum bert gjørdist 23 ára gamal. Fyrsta slóðin vóru minningarorð, sum Absalon Joensen, prestur, hevði í Dimmalætting, har hann millum annað skrivar: Hans Jacob
Anna var fødd 15. juli 1856. Hon doyði í oktober 1940, 84 ára gomul. M.A. Jacobsen skrivaði hesi minningarorð: Tað frættist nú ein dagin í danska útvarpinum, at frú Anna Horsbøl var deyð. Hon var borin í
ikki í familju við Gøtu Fíu ella Fíu í Langagarði, sum vit eisini kallaðu hana. Og hví so skriva minningarorð. Jú, svarið er einfalt, Fía fyllir so vælsigna væl í landslagnum av minnum, sum goymd eru innan [...] og kendi ábyrgd og sissaði tey kring seg. Fía livdi ikki bara fyri seg og síni, tað mugu hesi minningarorð vera eitt tekin um. Hon hevur eitt heitt pláss í mínum hjarta og eg takki fyri tíðina og sýnir
Minningarorð um Annie ommu Okkar allarbesta er nú farin á sína "siesta" Hon er farin til tað heilaga stað og er uttan iva glað Her hjá okkum er tað tømt tí tú hevur okkum aldrin forsømt Frá tínum kærleika
Puritan. Kisan undangongumaður í tónleiki Tá ið Kisan doyði, skrivaði Mourentius Viðstein hesi minningarorð um hann: Kristian var væl kendur maður, ikki bert í Havn, men um allar Føroyar og víðari við.
Tað var dagurin har ein av okkara frægastu monnum, og besti vinur mín varð tikin heim. Hesin dagur vil altíð standa fram sum ein dagur, har havið og náttúrukrefturnar fingu fríar teymar til at niðurbr
dk kunnu avvarðandi seta ein gravstein yvir tey, sum eru farin. Møguleiki er at leggja myndir, minningarorð og upplýsingar um tey, sum eru farin, á síðuna hjá felagnum av Fjóni. Fyri tveimum vikum síðani [...] virðing fyri teimum, sum eru farin, og fyri at avvarðandi kunnu lata minnini livað á alnetinum. Ein minningarorð ella ein tøkk í einum blaði er horvin dagin eftir, at tað hevur verið á prenti, meðan mindesiden
úr New Zealandi til matna, kom vend í. Nú steig umboðið fyri Havstovuna fram á pallin – og helt minningarorð um føroyska toskin, ið eftir øllum at døma ikki verður millum okkara longur. Landsins sakkøni
