hann at svara, “men mindre kan også gøre det.” Tað varð ein setningur, sum Petur ofta endurgevur. – Nei, eg fari ongantíð at taka sjómanstak við vinstru hond, og eg fari ongantíð at renna kapp, men minni
við viðkomandi sjálvan? Ella hevði tað verið rættari at bara tagt og ongantíð loyvt sær at mótmælt? Nei, tað haldi eg ikki! Eg vildi, at hetta skuldi haldast inni í flokkinum og ikki alment, men seinastu
vit eru von við, og ein maður segði við meg ein dagin, at teir eru misháttaðir, men lat tað fara. Nei, her er tað ikki útsjóndin, sum er tað avgerandi, men heldur hugsjónin og viljin til at hava bussar
sum prestur so beinrakið segði, so tað var so upplagt, at hann ikki fór einsamallur inn á Toftir. Nei vit fóru einir 4 við honum í bili, tað flentu vit ofta eftir seinni, at Yovonna, vermóðir, ikki visti
ungdómurin ikki er upplýstur um vandarnar, vita tey sjálvandi heldur ikki, hvat tað er, tey siga ja ella nei til. Eitt annað stig, ið Jóngerð M. Nielsen eisini tók beinanvegin í sínum starvi sum fyribyrgingarráðgevi
fremjast. Ofta havi eg hugsað, tá ávísir samfelagsbólkar hava verið álopnir, hví hesir ikki verja seg. Nei hesir, antin tíma teir ikki, tí eingin veit, hvar rásin endar, ella verður sagt, “lat hatta bara fara
í einum siðmentaðum samfelagi. Gævi sætt, at veruleikin var so einfaldur, sum tit vilja vera við. Nei, tíverri tit báðar. Kommunan hevur ein samlaðan íløgukarm, sum má haldast. Verða umraðfestingar gjørdar
forvitni og at royna, hvussu langt tú kanst fara, eru nátúrlig, og at tín ábyrgd ikki bara er at siga nei, men at vera tann vaksni, ábyrgdarfulli sparringspartnarin, tá mørk skulu roynast. Lurta eftir børnunum
fyri einum skumpi at koma víðari, ella bara fyri at fáa ein hægri karakter í onkrari lærugrein. - Nei, eingin er verri fyri, um ein gongur í skúlanum við Áir, á miðnámsskúlum kring landið ella til talupedagog
»Hatta er eitt slag av brósthaldara«, slær ein myrkhærdur maður fast Hinir nikka imponeraðir Nei, tað snýr seg hvørki um silki ella blondir, men um bendingarmynstir og orðið »push-up« hesa løtuna í auluni