sinni, um tað var Franco ella onkur annar búrkroppur - akkurát, sum tað er tað avgerandi í hesum máli. Nei, tú hevur stemplað ein stóran part av tínum landsmonnum sum landasvíkjarar, hvørki meiri ella minni
um 18 tímar í venjingarhylinum, og tað sæst sjálvandi aftur. Men hava tit tíð til nakað annað? - Nei. Vit ganga næstan ikki í býnum, tí tað hava vit ikki orku til. Vit venja 8-9 ferðir um vikuna, og í
um at »blíva til nakað«? Beinta: Nei. Eg havi ongantíð kent nakað trýst og tað geri eg heldur ikki nú. Eg haldi tey stuðla mær í tí eg havi valt at gera. Rókur: Nei heldur ikki, men eg føli meg eitt sindur [...] løgið. Thora: Ja, ein hevur fingið nógvar góðar vinir, og teir vil ein sjálvandi ikki missa. Beinta: Nei. Verður sambandið ikki hildið nú, so fellur tað burtur, og tað er sjálvandi spell.
ikki. Kurt var sjálvur við uppá tað, og felagið hjá honum hevði einki ímóti tí, men venjarin segði nei. Tað kemur ikki upp á tal at fáa Kurt við til Sumbiar, tí Sogndal spælir síðsta landskappingardystin
ætlaði sær: -Hvat skalt tú verða? -Eg veit ikki. -Sjómaður? -Veit ikki. -Bóndi? -Veit ikki. -Lærari? -Nei, tað er tað síðsta, eg skal verða. -Men okkurt mást tú verða. Tú ætlar ikki at ganga her og mala alt
soleiðis at tað í nógv størri mun verður meginsjúkrahúsið fyri allar føroyingar. Norðingar siga korta nei, og tað er ein ærlig søk. Men tað er landsstýriskvinnan í heilsumálum, sum stýrir sjúkrahúspolitikkinum
havt við okkum inn í heimin, og tað er opinbart, at vit heldur einki kunnu hava við okkum út hiðani. Nei, tá vit hava føði og klæði skulu vit halda vera nóg mikið. Jógvan Gerðalíð heldur, at nøgdsemi og sparsemi
Fyrsta tíman fekk eg fatur á øllum, men tá markeringarnar sviku, fuku bóltarnir um oyruni á mær. Nei, hendan dystin mugu vit skjótast gjørligt gloyma, segði Jákup Mikkelsen eftir dystin. Millum áskoðararnar
tey. Men so spurdi hann tey, um tey afturfyri vildu lata gevaranum evstavald afturfyri, svaraðu øll nei beinan vegin, og hildu hetta vera ørvitistos. Hergeir Nielsen helt fram, og segði, at einastu ábyrgdarleysu [...] seg sjálvan »hoyrdi eg nakað nýtt?«. Efitir mikið brak í høvdinum av álvarsomu hugsanini kom svarið. Nei! Kjakið um ríkisrættarligu støðu Føroya er enn á sama støði. Tað, sum alt ræður um, er hjá øllum teimum
miseydnast. -Men hvat ger Føroya løgmaður tann dagin, at Javnaðarflokkurin kanska velur at siga bart út nei til at vera við í eini samgonguloysn? -Latið okkum nú síggja, hvat hendir. Men tað er greitt, at grava
